کنترل پلیسی اعتراضات معاصر

Abstract

نظارت و کنترل نظم عمومی ، به ویژه نظارت بر اعتراض، به طور فزایندهای پیچیده، متضاد و غیر قابل پیشبینی است. تظاهرات معاصر در مقیاس وسیع، اغلب ترکیبی از گروهها و برنامههای گوناگون و متنوع است که چالشهای قابل توجهی را برای پلیس به وجود آورده و عیان میکند. پلیس به عنوان عاملی نظارتی، با معضل چند ساله در مورد چگونگی ادغام حقوق معترضان برای ابراز شکایت خود و در عین حال حفظ نظم، ایمنی و امنیت مواجه است. انطباق)انعطاف( پذیری اعتراض، گزارش بازرس دنیس اوکاننر از بازرسان عالی رتبه پلیس )HMIC ،2009 ،ص 5 )به اعتراضات G20 در لندن در تاریخ 1 آوریل 2009 ،این پارادوکس درباره نظم عمومی) و حقوق معترضان( را برجسته میکند. »توازنبخشی بین حقوق معترضان و دیگر شهروندان با وظیفه محافظت از مردم و اموال آنها از تهدید یا آسیب، معضل پلیس را در ارتباط با اعتراض عمومی تعیین میکند.« ویلیام بلر، رئیس پلیس تورنتو پس از اجالس سران گروه 20 در روزهای 18 تا 24 ژوئن 2010 ،اظهار داشت که "چالشهای پلیس برای تسهیل این اعتراضات بسیار بزرگ، قانونی و صلح آمیز، در عین حال دستگیری کسانی که خشونت و تخریب را انتخاب کردند بسیار زیاد است"