ریشه‌شناسی چند لغت در ترجمه‌ای از عهد عتیق

Abstract

<em>اسفار خمسة</em> <em>لندن</em> تنها ترجمة تاریخ‌دار فارسی ـ عبری از <em>اسفار خمسه</em> است. این متن در 1319 میلادی مطابق 719 هجری قمری کتابت شده است. همة محققان، به پیروی از نظر لازار، این متن را متعلق به جنوب غربی ایران می‌دانند. اما باید توجه داشت که برخی لغات شرقی (مانند لغات حوزة ماوراءالنهر و هرات) نیز در آن دیده می‌شود. در این مقاله، به ریشه‌شناسی تعدادی از لغات این متن خواهیم پرداخت. این لغات عبارت‌اند از: b'z sknydn, bγr'wydn, bγr'w/bγr'y, br ryšydn/wr ryšydn, bprčn-, dr gwrx'nydn, jng k'rydn, snyl, syl, m'rh, mwžndh/mwzydg'r, nwxrys/nwxrys'nydn, wysh.. در نهایت، خواهیم دید که اغلب این لغات در زبان‌های شرقی ایران ریشه دارند یا در گونه‌های زبانی فارسی شرقی به‌کار می‌روند.