صحت تعدد ضمانت‌ها از یک دین در حقوق ایران و فقه امامیه

Abstract

امروزه در معاملات، تضمین پرداخت دین از سوی مدیون، برای متعهدٌ‌له از اهمیت بسزایی برخوردار است. یکی از راهکارها جهت ایجاد چنین تضمینی توسل به عقد ضمان می‌باشد. ضمان عقدی است که میان ضامن و طلبکار(مضمونٌ‌له) واقع می‌شود: ضامن تعهد پرداخت دین را می‌کند و مضمونٌ‌له به سقوط طلب خود از مدیون رضایت می‌‌دهد و در نتیجه این تراضی، دین از عهدة مدیون خارج، و به ذمة ضامن منتقل می‌شود. گاه ممکن است جهت تضمین هر چه بیشتر وصول طلب از سوی طلبکار، چندین نفر از دینی واحد ضمانت به عمل آورند.تعدد ضمانت‌‌ها از دین واحد به صور مختلف قابل تصور است. آن‌چه در این نوشتار مد نظر است، بررسی صحت صور مختلف تعدد ضمانت‌ها از یک دین در حقوق ایران و فقه امامیه می‌باشد.