تحول رویکرد به تروریسم در اسناد بین المللی: خلاء های حقوقی و پیامدها
نوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
پدیده تروریسم اوائل دهه شصت میلادی با تدوین کنوانسیون ۱۹۶۳ توکیو بصورت رسمی در عرصه معاهدات چندجانبه مورد توجه دولت‌ها قرار گرفت. یک دهه پس از آن نیز مجمع عمومی سازمان ملل متّحد در سال ۱۹۷۲ با تصویب قطعنامه شماره ۳۰۳۴ آنرا وارد ادبیات سازمان نمود. علیرغم گذشت بیش از نیم قرن از توجه جامعه جهانی به این موضوع و تصویب یا تدوین حدود ۱۵۰ کنوانسیون منطقه‌ای و بین‌المللی و قطعنامه سازمان ملل متّحد در مورد این پدیده، جامعه جهانی همچنان فاقد یک رویکرد حقوقی منسجم برای مقابله با تروریسم است. عدم ارائه تعریفی از تروریسم را می‌توان مهمترین چالش در این زمینه دانست که متضمن پیامدهای قابل توجه حقوقی است. این موضوع باعث گردیده حقوق بین‌الملل نتواند به شکلی متوازن و مؤثر پاسخگوی نیازهای جامعه بین‌المللی باشد. ابهام در تعریف، تفکیک میان مبارزات مشروع و آزادی‌بخش و توسل به تروریسم را ممتنع نموده و امکان «سوء استفاده از حق دفاع مشروع» برای مقابله با مبارزات قانونی را تحت عنوان اقدامات تروریستی فراهم نموده و بصورت گسترده‌ای امکان نقض حقوق بشردوستانه را به همراه داشته است.
کلید واژگان
تروریسمشورای امنیت
مجمع عمومی
دفاع مشروع
کنوانسیون‌های مبارزه با تروریسم
شماره نشریه
11تاریخ نشر
2015-10-231394-08-01
ناشر
دانشگاه تبریزUniversity of Tabriz
سازمان پدید آورنده
دانشیار گروه حقوق دانشگاه اصفهاندانشیار گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان
استادیار گروه حقوق دانشگاه مفید قم
دانشجوی دکترای حقوق بین‌الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان
