بسامد پایۀ صوت در دوزبانه‌های مازندرانی- فارسی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی بسامد پایۀ <span>(F0)</span> واکهها و همخوان‌دار در دوزبانههای مازندرانی- فارسی و پاسخ به این پرسشکه چه تفاوتی میان بسامد پایة صوت در این زبانها وجود دارد، به انجام رسیده است. به‌ این‌ترتیب، روشِ این پژوهش به‌طور مقطعی، توصیفی، تحلیلی و غیرمداخله‌ای است. تعداد آزمودنی‌ها 5 نفر داوطلب (3 مرد و 2 زن)، و سن آزمودنی‌ها 25 تا 35 سال است. ابزار این پژوهش که در سال 1386 به انجام رسیده، آزمونی محقق‌ی و 57 واژه در زبان فارسییی آن به تأیید متخصصانِ این حیطه رسیده است. آواها در سه جایگاه آغازی، میانی و پایانی واژهها بررسی شدهاند. از آزمودنی‌ها خواسته شد تا هر واژه را سه‌بار تلفظ کنند و درنهایت میانگین بسامد پایه، با استفاده از نرم‌افزار تحلیل‌یچ،<span> </span> برای هر آوا و هر آزمودنی محاسبه گردید. سپس برای هر 5 فرد به‌طور جداگانه، با استفاده از آزمون تی، معناداریِ تغییراتِ به‌دست‌آمده مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به این‌<span>p></span> است، تفاوت معناداری میان بسامد پایه در زبان فارسی و مازندرانی مشاهده نشد. درعین‌حال، تفاوتِ میانگینِ بسامد پایۀ آوا‌ها در آزمودنی‌های مرد و زن در زبان فارسیی پس‌از بررسی نتایج، فرضیة صفر پژوهش مورد تأیید قرار گرفت. به‌عبارت‌دیگر، تغییرات بسامد پایه و انحرافِ معیار در زبان فارسی و مازندرانی در افراد دو زبانه معنادار نیست. اما تفاوت بسامد پایه در آزمودنی‌های مرد و زن معنادار است.