معیارها و عرصههای مصلحت ورزی در سیاست خارجی نظام اسلامی
(ندگان)پدیدآور
ایزدهی, سید سجادنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
مصلحت به مثابه رویکردی پیشینی در فقه، ملاک جعل سیاستهای کلان در سیاست خارجی نظام اسلامی قرار گرفته و به مثابه رویکرد پسینی، علاوه بر اینکه کاربست آن درگرو ضوابط عامی چون حفظ نظام در عرصه نظامی و انتظامی، استقلال کشور، نفی سلطه بیگانگان، همگرایی در نظام بینالملل و دورماندن از ضرر قرار داده شده است، تدبیر امور، اولویتگذاری در سیاستها و حل تزاحمات را عهدهدار شده و منافع جامعه اسلامی بر محور غایات اسلامی را در عرصههای کلانی چون امنیت، اقتصاد و حقوق، مورد بررسی قرار داده است. بلکه با وجود کاربست مصلحت در همه نظامها و مکاتب سیاسی، نظام سیاسی اسلام بهواسطه ضوابط و ملاکهای حاکم بر شریعت و اخلاقمحوری، گونه مصلحتورزی متفاوتی از سایر مکاتب یافته و در عرصه بینالملل از مصلحتورزیهای سایر نظامها متمایز خواهد شد. این تحقیق درصدد است، در راستای تبیین سیاستهای کلان نظام اسلامی در عرصه بینالملل، بر اساس رویکرد توصیفی ـ تطبیقی و استنتاجی، معیارها و عرصههای مصلحتورزی در سیاست خارجی نظام اسلامی را مورد عنایت و بررسی قرار داده و علاوه بر استناد به مبانی فقه شیعه، امتیاز اینگونه مصلحتورزی نسبت به نظامهای دیگر را نشان دهد. برایناساس، فقه شیعه قادر است بر اساس قرائت بومی (شیعی) و مبتنی بر منابع و مبانی شیعی از مصلحت و برگرفته از آموزههای فقه شیعه در کتاب جهاد، در سیاست خارجی دولت اسلامی، از عنصر مصلحت، به گونه مطلوب استفاده کرده و کارآمدی فقه در نظام اداره جامعه را در عرصههای مختلف امنیتی، حقوقی و مالی به اثبات برساند.
کلید واژگان
مصلحتسیاست خارجی
نظام اسلامی
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2019-07-231398-05-01




