تحلیل ژئوپلیتیکی رفتار کنشگران سیاسی در روابط ایران و ترکیه بعد از انقلاب اسلامی با رویکرد برساخت‌گرایانه
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
3.132 مگابایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
ایران و ترکیه به عنوان قدرت‌های منطقه‌ای در همجواری یکدیگر و در حوزة حساس‌ترین مناطق جهان از جمله خاورمیانه، آسیای مرکزی و قفقاز واقع شده‌اند. این دو کشور دارای نظام معنایی و علایق خاص خود هستند و سلسله منافع مشترک و برخی تضادها نیز دارند. عوامل گوناگونی بر روابط این دو کشور تأثیر می‌گذارد که سبب ایجاد نوساناتی در روابط دوجانبه آنها، به ویژه پس از انقلاب اسلامی، می‌شود. این سلسله عوامل در رفتار کنشگران سیاسی ایرانی و ترک به نحوی خاص نمود پیدا می‌کند که نیازمند به تحلیل و ریشه‌یابی ژئوپلیتیکی این رفتارها می‌باشد. از این رو در مقالة حاضر برآنیم تا به بررسی رفتار ژئوپلیتیکی این کنشگران سیاسی و تأثیر آن بر قوام‌یابی نوسانات موجود در تعاملات دو کشور از منظر برساخت‌گرایی بپردازیم. در این راستا، ما درصدد پاسخگویی به این سؤال اساسی هستیم که چگونه می‌توان به تحلیل ژئوپلیتیکی رفتار کنشگران سیاسی ایرانی و ترک بعد از انقلاب اسلامی و تأثیر آن بر برساختگی این نوسانات با رویکردی برساخت گرایانه پرداخت؟ لازم است ذکر شود این مقاله با شیوه‌ای هرمنوتیکی ـ اثباتی نگاشته شده است.
کلید واژگان
برساخت گراییتضاد ایدئولوژیکی
نیاز ژئوپلیتیکی
روابط دوجانبه
ایران و ترکیه
شماره نشریه
50تاریخ نشر
2011-05-221390-03-01
ناشر
پژوهشکده امام خمینی (س) و انقلاب اسلامیسازمان پدید آورنده
دانشیار گروه جغرافیای انسانی دانشگاه تهران (استاد راهنما)، حسن کامران دستجردی و محسن اسلامی (استادان مشاور)عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی تهران
شاپا
2423-64622676-5888
