قاعده غرور و تدلیس در پرتو وحدت قواعد مسئولیت (برگرفته از نظر امام خمینی(س) در کتاب البیع)

Abstract

<em> امام خمینی در <strong>کتاب<br />البیع</strong> در بسیاری موارد تدلیس و غرور را در موارد اعمال<br />آنها، امری واحد شمرده‌اند و روشن است که جهات مشترک متعددی میان خیار تدلیس و<br />قاعده غرور وجود دارد و امام خمینی بر آنها تأکید داشته‌اند؛ با این حال، تمایزات<br />آنها نیز قابل بررسی بوده و در جهت شناخت<br />و استفاده بهتر از آنها کمک خواهد کرد. در بازشناسی تمایزات این دو تأسیس حقوقی<br />بیان شده است که اعمال «قاعده غرور» مستلزم وجود ضرر است، در حالی که در «تدلیس»<br />ممکن است ضرری وجود نداشته باشد؛ همچنین تدلیس موجب حق فسخ بوده و غرور موجب جبران<br />ضرر است. از دیگر تمایزات، اختلاف در قصد فریب و حتی تفاوت در مبانی، بیان گردیده<br />است و در نهایت می‌توان رابطه غرور و تدلیس را عموم و خصوص من وجه دانست. خصوصاً<br />این ویژگی آخر، موجب شده است با تأکید بر<br />موارد متعدد وحدت مصداقی این دو قاعده، از<br />این ظرفیت در جهت حرکت در مسیر وحدت قواعد مسئولیت، گام برداریم.</em>