بررسی عوامل مؤثر بر کاهش تلفات عابران جاده‌ای استان مازندران (سال 93-92)

Abstract

آمار تصادفات در سال 93-92 استان مازندران نشان می‌دهد سهم عابران کشته شده حدود 26 درصد کل تلفات جاده‌های برون‌شهری است؛ از این‌رو هدف این پژوهش شناخت عوامل مؤثر بر کاهش تلفات عابران جاده‌ای استان مازندران و اولویت‌های اقدام در خصوص مرتفع ‌‌کردن این عوامل ‌است. این پژوهش از نظر نوع و هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – تحلیلی است و در جمع‌‌آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است‌‌‌، در روش میدانی نیز از پرسش‌نامه بهره‌جویی شده که در تنظیم گویه‌ها طیف مقیاسی لیکرت به‌کار برده شده است. به منظور سنجش اعتبار درونی ابتدا از روش اعتبار محتوا برای افزایش اعتبار پرسش‌نامه استفاده شده است و ‌برای تحلیل و بررسی میزان صحت ‌سؤالات پرسش‌نامه و سنجش سطح مناسبت ابزار تحلیل، با استفاده از روش تحلیل قابلیت اطمینان ضرایب آلفای تمامی ‌سؤالات محاسبه ‌شده است. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی شامل جداول، توزیع فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد استفاده شده است که با بررسی و تحلیل آمار تلفات عابران پیاده و پارامترهای مختلف اعم از نوع راه و محل فوت، سن، تحصیلات و... متوفیان، در شناخت عوامل مؤثر در این تلفات گام مؤثری برداشته شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و تعمیم نتایج از آزمون تی تک نمونه‌ای، به کمک نرم‌افزار SPSS استفاده شده است تا میزان ‌‌‌تأثیر عوامل مؤثر بر کاهش تلفات عابران جاده‌ای شناسایی و مورد بررسی قرار گیرد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد عوامل مؤثر در کاهش تلفات عابران پیاده به‌صورت جامع در قالب اصول مهندسی، آموزش و اعمال قانون بیان می‌‌‌شود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل تی تک نمونه‌ای نشان داد که شناخت پارامترهای این سه محور ‌‌‌تأثیر به‌سزایی در اولویت‌بندی اقدام برای کاهش تلفات عابران پیاده ایفاء می‌کند.