بررسی عملکرد ترافیکی بریدگی‌ها و دوربرگردان‌های معابر شهری (مورد مطالعه: شهر چالوس)

Abstract

دوربرگردان یا واگرد، از تکنیک‌های مدیریت دسترسی و نوع تکمیل شده باز شدگی رفیوژ میانی مسیرهای شریانی است که امکان دسترسی وسایل نقلیه در حال حرکت در یک مسیر را به مسیر مقابل، برای انجام گردش 180 درجه‌ای، فراهم می‌سازد. با توجه به گسترش استفاده از دوربرگردان‌ها، اهمیت عملکرد آن در معابر شهری، دائمی نبودن و قابلیت تغییر آن، لزوم ارزیابی فنی آن را ایجاب ‌کرده که محقق، دوربرگردان‌های شهر چالوس را که یکی از مسئله‌دارترین شهرهای استان مازندران در حوزه حمل و نقل و ترافیک می‌باشد، به‌عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب کند. پژوهش بر اساس روش توصیفی – تحلیلی بوده و جمع‌آوری داده و اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای و برداشت میدانی صورت گرفته است. در این تحقیق، بر اساس اصول و ضوابط مهندسی ترافیک و مدیریت دسترسی، پارامترهای مکان‌یابی، وضعیت هندسی و عملکرد ترافیکی بریدگی‌ها در چهار مسیر بررسی شده است. تعداد بریدگی‌های مورد مطالعه 28 مورد بوده که در معابر با رده عملکردی درجه دو اصلی واقع ‌شده است. تجزیه و تحلیل یافته‌ها نشان می‌دهد که دوربرگردان‌های ساده (بریدگی) با توجه به حجم ترافیک معابر شریانی درجه دو از ایمنی و کارایی مناسب برخوردار نبوده که راه‌کارهای سامان‌دهی با هدف افزایش ایمنی جریان ترافیک در مقاطع دوربرگردان و روان‌سازی ترافیک در شبکه معابر ارائه ‌شده است.