شناسایی نشانگرهای ارتقاء کیفیت آموزش هنر در دانشگاه‌ها: مطالعه موردی رشته‌های هنری-رسانه‌ای دانشگاه صداوسیما

Abstract

در دهه‌های اخیر به دلیل افزایش کمی پذیرش دانشجو، کیفیت آموزش عالی هنر تحت تأثیر جدی قرار گرفته است، به‌طوری که امکانات، تجهیزات، استاد و بازار کار دانش‌آموختگان هنر متناسب با این افزایش کمی پذیرش توسعه نیافته است. شناخت عوامل و عناصر اساسی تشکیل‌دهنده آموزش دانشگاهی هنر برای ارتقاء کیفیت آن ضروری است. از این رو مقاله حاضر با هدف دستیابی به ویژگی‌ها و نشانگرهای ارتقاء کیفیت آموزش هنر در دانشگاه‌های ایران صورت گرفته است. بنا بر ماهیت اکتشافی و نیز به دلیل پیچیدگی ابعاد مختلف آموزش‌های هنری برای اجرای این پژوهش روش کیفی انتخاب گردید. برای جمع‌آوری اطلاعات از جامعه مورد بررسی این پژوهش شامل اساتید دانشکده تولید رادیو تلویزیونی دانشگاه صداوسیما از روش مصاحبه نیمه‌ساختاریافته استفاده شد. از طریق روش نمونه‌گیری هدفمند و با کمک تکنیک نمونه‌گیری گلوله برفی خبرگان مورد نظر انتخاب شدند. تحلیل داده‌ها نشان اد که پس از ده مصاحبه مقولات شکل گرفته به اشباع تئوریک رسیده‌اند. نهایتاً کدگذاری کیفی متن مصاحبه‌ها در دو مرحله کدگذاری باز و محوری منجر به شناسایی 18 نشانگر در زمینه ارتقا کیفیت آموزش هنر گردید که این نشانگرها در چهار دسته انسانی، آموزشی و محیطی و ساختاری مقوله‌بندی گردیدند.