بررسی عملکرد روانی کلامی در بزرگسالان دوزبانه و تک زبانه

Abstract

مقدمه و اهداف افراد دوزبانه از لحاظ سن اکتساب و سطح تسلط به آن دو زبان تقسیم‌بندی می‌شوند. تکلیف روانی کلامی به توانمندی‌های معنایی در سنین رشد طبیعی، سالمندی و اختلالات نورولوژیک حساس است. لذا عملکرد افراد دوزبانه و تک‌زبانه در سطح واژگان از طریق روانی کلامی بررسی می‌گردد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع مقایسه‌ای-مقطعی‎ روی 30 دانشجوی تک‌زبانه فارسی و 28 دوزبانه کردی- فارسی به روش نمونه‌گیری در دسترس انجام شد. از دو تکلیف روانی معنایی و روانی واجی استفاده گردید. در روانی معنایی از فرد خواسته می‌شد اسامی مربوط به مقوله میوه‌ها و حیوانات و در روانی واجی کلماتی را که با سه حرف /f/,/a/,/s/ شروع می‌شدند، در مدت یک دقیقه نام ببرد. داده‌ها با نرم افزار16SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین روانی معنایی و واجی به زبان کردی در افراد دوزبانه کرد-فارس تفاوت معناداری با زبان فارسی‌شان داشت (001/0>P). درحالی‌که این میانگین‌ به زبان فارسی بین افراد تک‌زبانه فارسی و دوزبانه، هیچ تفاوت آماری معناداری نداشت. در تمامی تکالیف روانی کلامی به زبان مادری، افراد تک‌زبانه فارس در زبان فارسی عملکرد بهتری نسبت به افراد دوزبانه به زبان کردی نشان دادند (001/0>P). نتیجه‌گیری: هیچ تفاوتی بین زبان فارسی افراد تک‌زبانه و دوزبانه‌ در روانی کلامی مشاهده نشد. اما در زبان مادری بین دو گروه، تفاوت معناداری وجود داشت به گونه‌ای که افراد فارس زبان بهتر از افراد کرد زبان به زبان مادری‌شان عمل کردند.