اثرات راه رفتن با توجه درونی و بیرونی بر تعادل و الگوی توزیع فشار کف پایی در بیماران کمردرد

Abstract

مقدمه و اهداف متغیرهای فشار کف پایی و اندازه­گیری و مقایسه آن­ها را می­توان ابزار مناسبی جهت ارزیابی و سنجش کارایی حرکت به ویژه در افراد دارای کمردرد دانست. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات راه رفتن با توجه درونی و بیرونی بر تعادل و الگوی توزیع فشار کف پایی در بیماران دارای کمردرد بود. مواد و روش ها نمونه پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شامل 15 زن (سن: 15/1±86/22 سال، قد:54/1±53/162 سانتی­متر، وزن: 42/2±06/61 کیلوگرم) دارای عارضه کمردرد بود. مقادیر فشار کف پایی طی سه شرایط راه رفتن عادی، با توجه درونی و بیرونی توسط دستگاه فوت اسکن با نرخ نمونه­برداری 300 هرتز ثبت شد. تمام تحلیل­ها با استفاده از نرم­افزار اس.پی.اس.اس نسخه 22 انجام پذیرفت. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه­های تکراری جهت تحلیل آماری داده­ها استفاده شد. یافته­ ها نتایج نشان داد که مقادیر زمان رسیدن به اوج نیروی عکس­العمل زمین طی فازهای تماس پاشنه، میانه استقرار و هل دادن در شرایط راه رفتن با توجه درونی نسبت به راه رفتن عادی و در شرایط راه رفتن با توجه درونی نسبت به راه رفتن با توجه بیرونی افزایش معناداری داشت. مقادیر اوج نیرو و فشار وارده بر ناحیه کف پایی دوم در شرایط راه رفتن عادی نسبت به راه رفتن با توجه درونی و در شرایط راه رفتن با توجه بیرونی نسبت به راه رفتن با توجه درونی افزایش معناداری یافت. مقادیر اوج نیروی وارده بر ناحیه خارجی پاشنه در شرایط راه رفتن عادی نسبت به راه رفتن با توجه درونی و در شرایط راه رفتن با توجه بیرونی نسبت به راه رفتن با توجه درونی افزایش یافت. نتیجه­ گیری شرایط راه رفتن با توجه بیرونی و درونی بر روی مدت زمان اتکا اثر معناداری را دارا نمی­باشد. همچنین، میزان نرخ بارگذاری نیروی عمودی عکس­العمل زمین در شرایط راه رفتن با توجه درونی نسبت به راه رفتن با توجه بیرونی کاهش یافت.