مقایسۀ کیفیت زندگی و آمادگی جسمانی پسران و دختران ورزشکار کم‌توان ذهنی شرکت‌کننده در المپیک ویژه ایران

Abstract

مقدمه و اهداف افراد کم‌توان ذهنی یک گروه اجتماعی آسیب­پذیر هستند که جنبۀ سلامت جسمانی آنها نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ کیفیت زندگی و آمادگی جسمانی پسران و دختران ورزشکار کم‌توان ذهنی شرکت‌کننده در المپیک ویژه ایران بود. مواد و روش­ ها نمونۀ پژوهش حاضر شامل 126 کم‌توان ذهنی، 70 پسر کم‌توان ذهنی با و بدون سندرم داون و 56 دختر کم‌توان ذهنی بدون سندرم داون، 18 تا 30 سال شرکت‌کننده در المپیک ویژه ایران بودند. جهت ارزیابی از مجموعه آزمون‌های یوروفیت ویژه شامل قدرت انفجاری پا (پرش طول)، قدرت دست (پرتاب توپ 2 کیلوگرمی)، استقامت موضعی عضلانی (درازونشست)، سرعت (25 متر دویدن)، انعطاف‌پذیری (نشستن و رسیدن) و تعادل (راه رفتن بر روی نیمکت) برای آمادگی جسمانی و از پرسش­نامۀ کیفیت زندگی اسچالاک و کیت برای کیفیت زندگی استفاده شد. برای مقایسۀ دو گروه از نرم‌افزار SPSS و روش‌های آماری تی مستقل و یو من-ویتنی، در سطح معناداری (05/0=α) استفاده شد. یافته­ ها در متغیر‌های کفایت/سازندگی (010/0=P)، توانمندسازی/استقلال (001/0=P)، نمرۀ کلی کیفیت زندگی (037/0=P)، شاخص تودۀ بدن (008/0=P)، استقامت موضعی عضلانی (010/0=P)، سرعت (001/0=P) و قدرت دست (001/0=P) میان پسران کم‌توان ذهنی با سندرم داون و دختران کم‌توان ذهنی، و همچنین کفایت/سازندگی (036/0=P)، توانمندسازی/استقلال (001/0=P)، نمرۀ کلی کیفیت زندگی (021/0=P)، انعطاف‌پذیری (003/0=P)، تعادل (001/0=P)، سرعت (001/0=P) و قدرت دست (001/0=P) میان پسران کم‌توان ذهنی بدون سندرم داون و دختران کم‌توان ذهنی تفاوت معنادار مشاهده شد. نتیجه ­گیری با توجه به نتایج حاضر، می‌توان نتیجه گرفت که پسران ورزشکار کم‌توان ذهنی نسبت به دختران کیفیت زندگی و آمادگی جسمانی بالاتری دارند. با توجه به اطلاعات کم در این زمینه، بررسی دقیق‌تر محتوای برنامه‌ها در مراکز المپیک ویژه ایران ضروری می‌باشد.