تاثیر شش هفته تمرینات هاپینگ بر تعادل پویای بازیکنان والیبال مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا با تاکید بر زمان رسیدن به پایداری

Abstract

مقدمه و اهداف هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرینات هاپینگ بر تعادل پویای بازیکنان والیبال مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا بود. مواد و روش­ ها بدین منظور 30 نفر از بازیکنان والیبال مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا به صورت هدفمند و با استفاده از پرسش­نامه ارزیابی ناپایداری عملکردی مچ پای کامبرلند انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. با استفاده از آزمون افت­فرود روی دستگاه صفحه­نیرو پیش­آزمون گرفته شد و پس از شش هفته تمرین بر روی گروه تجربی، آزمون مجدد (پس­آزمون) به عمل آمد.ثبات پویای شرکت­کنندگان با استفاده از شاخص زمان رسیدن به پایداری ارزیابی شد. زمان رسیدن به پایداری شرکت­کنندگان در سه راستای عمودی، داخلی-خارجی و قدامی-خلفی محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش آماری تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0›α استفاده شد. یافته­ ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد که شش هفته تمرین هاپینگ در هیچ یک از سه راستای عمودی ، داخلی-خارجی ، قدامی-خلفی تفاوت معناداری در میانگین زمان رسیدن به پایداری بین گروه تجربی و گروه کنترل ایجاد نکرد. نتیجه­ گیری این امکان وجود دارد که غیر­همسو بودن نتایج تحقیق حاضر با پژوهش­های پیشین به دلیل محدودیت­های آزمون­ها و روش­های قبلی باشد. همچنین با توجه به اینکه شرکت­کنندگان پژوهش حاضر از بازیکنان ماهر والیبال بوده­اند ممکن است با ایجاد تغییرات جبرانی در مفاصل اندام تحتانی نسبت به یکدیگر، تعادل خود را در محدوده مشخصی حفظ نموده باشند؛ لذا پیشنهاد می­شود که پژوهش­های بعدی با در نظر گرفتن اثر تمرین بر مفاصل و عضلات هم به صورت جداگانه و هم در ارتباط با یکدیگر انجام شوند تا ضمن اینکه امکان مشاهده تغییرات هر مفصل به طور مجزا فراهم شود، بررسی تغییرات جبرانی حرکات مفاصل درگیر در حرکت نیز میسر گردد.