اثر تمرین مقاومتی بر سطوح خونی هورمون‌های کورتیزول، تستوسترون و برخی شاخص های آمادگی جسمانی در مردان پاک شده از اعتیاد به مت‌آمفتامین در دوره بازتوانی

Abstract

مقدمه و اهداف پژوهش­ها نشان داده که تمرینات ورزشی داری مزایای طبی و رفتاری فراوانی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطوح خونی هورمون­های کورتیزول، تستوسترون و برخی شاخص­های آمادگی جسمانی در مردان پاک­شده از اعتیاد به مت­آمفتامین در دوره بازتوانی است. مواد روش ­ها 19 مرد (سن ۴/۵±۸/۲۹ سال) پاک­شده از مت­آمفتامین در دوره بازتوانی به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرینی تمرینات را سه جلسه در هفته به مدت 8 هفته با شدت 50 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. قبل و پس از دوره تمرین، پس از ۸ ساعت ناشتا خونگیری جهت اندازه­گیری میزان سرمی هورمون­های کورتیزول و تستوسترون به عمل آمد. همچنین میزان قدرت و استقامت عضلانی و شاخص­های ترکیب بدن آزمودنی­ها اندازه­گیری شد. جهت آزمون فرضیه­ها از آزمون کواریانس یک­راهه و آزمون t وابسته استفاده شد و کلیه اطلاعات توسط نرم­افزار آماری SPSS نسخه ۲۰ تجزیه و تحلیل گردید. سطح معناداری 05/0≥α در نظر گرفته شد. یافته­ ها نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح استراحتی کورتیزول در گروه تجربی کاهش معناداری داشت (۰۵/۰=P)، با این وجود در مقایسه بین گروهی این افزایش معنادار نبود. میزان سرمی تستوسترون در گروه تجربی افزایش ناچیزی داشت (05/0). به علاوه ، مقایسه تغییرات سطوح تستوسترون بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد (24/0=P). میزان قدرت عضلانی اندام فوقانی و استقامت عضلانی، دور سینه، دور بازو و دور کمر آزمودنی­های گروه تجربی نیز در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (01/0=P). نتیجه­ گیری به نظر می­رسد یک دوره تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته به عنوان یک راهبرد درمانی غیردارویی در دوره ترک اعتیاد ضمن تاثیر کاهشی بر کورتیزول و افزایش نسبی و غیرمعنادار تستوسترون موجب بهبود وضعیت جسمانی افراد معتاد می­شود.