تغییرات عیب انکساری قبل و بعد از جراحی ترابکولکتومی و شنت

Abstract

مقدمه و اهداف در سال‌های اخیر مطالعات بسیاری نشان داده است که تغییرات آستیگماتیسم قرنیه پس از جراحی ترابکولکتومی رخ می‌دهد و تاکید بر استیپ شدن مریدین عمودی و القای آستیگمات موافق قاعده دارند. در مطالعه حاضر علاوه بر تغییرات آستیگمات و محور آن، میزان تغییرات دوربینی و نزدیک­بینی و مقایسه موارد فوق با جراحی شنت مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش­ ها پژوهش حاضر یک مطالعه مشاهده­ای - تحلیلی است. جامعه پژوهش دو گروه 16 نفری تحت جراحی شنت و ترابکولکتومی به ترتیب با متوسط سنی 72/6±68/49 و 90/8±43/52 بودند که به منظور بررسی تغییرات عیب انکساری قبل از جراحی، 1 هفته، 1 ماه و 3 ماه بعد از جراحی مورد مقایسه قرار گرفتند. تحلیل داده­های درون هر گروه به علت نرمال نبودن آنها آزمون فریدمن و برای مقایسه بین دو جراحی از آزمون من­ویتنی استفاده شد. یافته ­ها نتایج نشان می‌دهد متوسط فشار چشم قبل از جراحی و 1 هفته، 1 ماه و 3 ماه بعد از جراحی ترابکولکتومی به ترتیب 65/7±31/31، 88/2±81/9، 26/1±50/10 و 28/1±93/10 (05/0 (P< و در جراحی شنت 32/10±06/36، 30/3±5/13، 21/2±68/11 و 27/1±18/11 (05/0 (Pو درصد آستیگمات موافق قاعده در جراحی ترابکولکتومی به ترتیب 5/37، 100، 5/37 و 25/31 که در جراحی شنت 75/43، 50، 50 و 25/56 و متوسط اکی‌والان اسفر در جراحی ترابکولکتومی به ترتیب 49/1±03/0-، 94/1±43/1، 74/1±27/0 و 46/1±04/0 (05/0 (P< و در جراحی شنت 5/1±65/0، 03/2±03/1، 64/1±7/0 54/1±62/0 (05/0 (P< است. مقایسه متغیرهای فوق در دو جراحی با استفاده از من­ویتنی از منظر مقدار آستیگماتیسم و محور آن معنادار بوده (05/0 (P نتیجه­ گیری هر دو روش دوربینی را القا می‌کنند که با گذشت زمان از مقدار آن کاسته می­شود، اما تغییرات مقدارو ایجاد آستیگماتیسم موافق قاعده در جراحی ترابکولکتومی به نسبت جراحی شنت بیشتر است.