مروری بر نقش لب‌خوانی در ارتباط کلامی و تکنیک‌های لب‌خوانی

Abstract

مقدمه و اهداف گفتار عموما دارای چند وجه می باشد. سیستم ادراک گفتاری انسان از علامت های دیداری و شنیداری برای رمزگشایی گفتار تولید شده توسط گوینده، استفاده می کند. زمانی که یک فرد گفتار طبیعی را دریافت می کند، همزمان با شنیدن، آن را نیز می بیند و بخش ها و نواحی مسئول پردازش، اطلاعات بینایی و شنوایی مرتبط با گفتار را با یکدیگر ترکیب می کند. اطلاعات دیداری دهان و صورت گوینده، نقش مهمی را در درک و فهم زبان گفتاری ایفا می‌کند. لب‌خوانی در لغت به معنای بازشناسی واژگان گفتاری با استفاده از اطلاعات دیداری مثل حرکات لب است. لب‌ها بیشتر از نیمی از اطلاعات دیداری گفتار را فراهم می‌کند. این مهارت در افراد شنوا مهارتی طبیعی محسوب می‌شود. در حقیقت هدف اصلی لب‌خوانی، افزایش استقلال افراد دچار ضایعه شنوایی است. در مواقع نیاز (مانند کاهش شنوایی ناگهانی) می‌توان از آموزش لب‌خوانی با نرم‌افزارهای لب‌خوانی استفاده کرد. مطالعه ی حاضر با مرور بر اساس آخرین پژوهش های بالینی در منابع گوناگون کوشیده است که اهمیت نقش لب‌خوانی در ارتباط کلامی (بازشناسی گفتار)، تکنیک ها و نرم افزار های آموزش لب خوانی را نمایان کند. مواد و روش ها مقاله ی پیش رو مروری است بر آخرین مقالات و کتاب هایی که از سال 1979 تا 2015 در زمینه نقش لب‌خوانی در ارتباط کلامی و بازشناسی گفتار منتشر شده اند، که از بانک‌های اطلاعاتی Google scholar, SID, Scopus, PubMed انتخاب گردیده اند. یافته‌ها اطلاعات دیداری از دهان و صورت گوینده، نقش مهمی را در درک و فهم زبان گفتاری اجرا می‌کند. در حقیقت لب خوانی اطلاعات دیداری گفتار را فراهم می کند. با توجه به نقشی که بینایی در رمزگردانی گفتار بازی می کند، باید در توانبخشی شنیداری و به خصوص در جهت بهبود ارتباط کلامی، مرکز توجه قرار گیرد. هم‌چنین تکنیک‌ها و نرم‌افزارهای مختلفی پیرامون آموزش این مهارت وجود دارد که می‌توان از آن‌ها در جهت آموزش به خصوص در افراد با نقص شنوایی استفاده کرد.