تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی (قدرتی و تعادلی) بر تعادل (ایستا و پویا) و پرخاشگری کودکان پسر 7 تا 14 ساله کم توان ذهنی آموزش پذیر

Abstract

مقدمه و اهداف افراد کم توان ذهنی افرادی هستند که تکامل فکری در آن ها متوقف شده یا ناقص است که با اختلال مهارت های تکاملی مرتبط با سطح کلی هوش همراه می شود و توانایی های کلامی، حرکتی و شناختی این افراد نیز تحت تاثیر قرار می گیرند. هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی (قدرتی و تعادل) بر تعادل (ایستا و پویا) و پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. مواد و روش ها در مطالعه نیمه تجربی حاضر، تعداد 30 نفر از دانش آموزان پسر 7 تا 14 ساله کم توان ذهنی آموزش پذیر مدارس استثنائی منطقه بن رود با میانگین سنی و انحراف استاندارد (03/2±3/9) و بهره هوشی 50 تا 70 (02/5±230/60) به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و بر اساس هوشبهر به طور تصادفی جفت شده در دو گروه 15 نفری کنترل و تجربی همتاسازی شدند. به منظور ارزیابی تعادل (ایستا و پویا) از زیر آزمون تعادلی قابلیت حرکتی بروئینینکس-اوزرتسکی و برای ارزیابی پرخاشگری از آزمون 30 سوالی زاهدی فر استفاده شد. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای سه جلسه 40 دقیقه ای تمرینات ترکیبی (قدرتی و تعادلی) را انجام دادند. همچنین در پایان دوره پس آزمون به عمل آمد. از تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر استفاده شد و سطح معناداری 05/0 محاسبه شد. یافته ها نتایج نشان داد که تمرینات ترکیبی (قدرتی و تعادلی) تاثیر معناداری بر تعادل ایستا (001/0=P و 646/24=F)، تعادل پویا (001/0=P و 841/29=F) کودکان کم توان ذهنی داشته است، ولی بر پرخاشگری (111/0P و 745/2=F) تاثیر معناداری نشان نداد. نتیجه گیری با توجه به اثر بخشی پروتکل تمرینی مورد استفاده تحقیق حاضر در تعادل (ایستا و پویا) کودکان کم توان ذهنی، استفاده از آن در برنامه توانبخشی این کودکان توصیه می شود.