تاثیر انواع اسپلینت بر اسپاستی سیتیه و عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی و فلج مغزی: مرور سیستماتیک

Abstract

زمینه و اهداف اختلالات نورولوژیکال نظیر سکته مغزی و فلج مغزی مهم­ترین علت­های معلولیت و ناتوانی در عملکرد اندام فوقانی می­باشد. این امر بسیار مهم است تا بتوان فرد را برای انجام کارهای روزمره زندگی توانمند ساخت. مداخلات توانبخشی نظیر تجویز انواع اسپلینت یکی از انواع مداخلات در تسریع روند بهبودی و کاهش سطح ناتوانی ناشی از معلولیت می­باشد. مطالعه­ی حاضر با هدف مطالعه مروری و طبقه­بندی تاثیر انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد بیماران فوق انجام شده است. ابزار و روش مطالعه حاضر تلفیق نتایج ناشی از تجویز انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی و فلج مغزی می­باشد که با روش مرور سیستماتیک مبتنی بر شواهد Duffy انجام شد. یافته ­ها در مطالعه حاضر 46 مقاله یافت شد که تنها 25 مقاله معیار ورود به مطالعه مذکور را داشتند. در مطالعه حاضر انواع اسپلینت­ها به انواع: اسپلینت­های ولار، اسپلینت­های دورسال، اسپلینت­های ولار-دورسال، اسپلینت­های داینامیک، اسپلینت c-Bar، آنتی پرونیشن، اکستنشن اسپلینت و اسپلینت Saeboتقسیم شدند. نتایج نشان داد که در بین اسپلینت­های استاتیک (غیرمتحرک) با توجه به سهولت در ساخت و استفاده راحت در هنگام شب، اسپلینت دورسال بیشترین مزیت را دارد، با وجود اینکه تفاوت معناداری در نتیجه استفاده انواع اسپلینت­های استاتیک وجود نداشت. علاوه بر این نتایج حاکی از آن بود که بهترین اسپلینت به منظور بهبود حرکات انگشتان و دامنه حرکتی فعال دست اسپلینت C-Bar می­باشد. نتیجه ­گیری نتایج مطالعه مذکور نشان می­دهد که تجویز اسپلینت یکی از مفیدترین روش­ها در درمان بیماران سکته مغزی و فلج مغزی می­باشد، اما هدف از تجویز، شرایط بیمار و دیدگاه درمانگر عوامل موثری هستند که باید در نظر گرفته شود.