تأثیر چهار هفته تمرینات اصلاحی بر زاویه سر به جلو و شاخص های اسپیرومتری دانشجویان دختر

Abstract

مقدمه و اهداف سر به جلو یکی از شایع ترین پوسچرهای معیوب است که باعث عدم سازماندهی صحیح عضلات گردن شده و در نهایت ظرفیت های ششی محدود و تنفس صحیح دچار مشکل می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر 4 هفته تمرینات اصلاحی بر زاویه سر به جلو و شاخص اسپیرومتری دانشجویان دختر بود. مواد و روش‌ها در این پژوهش 30 دانشجوی دختر دانشگاه تهران مبتلا به سر به جلو به طور تصادفی به گروه تجربی و گروه کنترل تفشیم شدند. آزمودنی ها تمرین های خود را طبق برنامه، 2 مرتبه در روز و به مدت 4 هفته انجام دادند. میزان زاویه سر به جلو و شاخص های اسپیرومتری قبل و بعد از 4 هفته مداخله اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از تی وابسته و در سطح معناداری 05/0 =α انجام شد. یافته‌ها پس از مداخله کاهش معنی داری در زاویه سر به جلو گروه تجربی مشاهده شد05/0>p. همچنین در شاخص اسپیرومتریMVV تفاوت معناداری مشاهد شد05/0>pحجم هوای دمی با فشار در ثانیه اول FEV1 و اوج جریان دمی PIF و و اوج جریان بازدمی PEF بعد از دوره تمرینی ، تغییر معناداری از لحاظ آماری نشان نداد(05/0