بررسی مقایسه ای اثر زاویه فیس فرم بر روی حدت بینایی با تباین پایین قبل و بعد از محاسبه تغییرات نمره ناشی از آن

Abstract

مقدمه و اهداف زاویه Face form به علت خطای اپتیکی خارج محوری و آستیگماتیسم رادیالی که ایجاد می کند تغییرات نمره از نوع اسفر و سیلندر به سیستم تحمیل می کند که قابل محاسبه و رفع می باشد این خطا در مصرف کنندگان عینکهای قوس داری که زاویه Face form بزرگی دارند خودش را نشان می دهد. اگرچه در این افراد حدت بینایی با تباین بالا طبیعی است این سوال مطرح میشود که آیا حدت بینایی با تباین پایین هم بدون تغییر باقی می ماند؟ هدف این تحقیق بررسی اثر زاویه Face Form بر روی حدت بینایی با کمترین تباین بود. مواد و روش ها به همین منظور یک تحقیق مشاهده ای تجربی طراحی شد و حدت بینایی با تباین 4 درصد در 42 چشم با بهترین اصلاح یک بار با قرار دادن شماره عینک بر روی عینک آزمون یعنی زاویه Face form نزدیک به صفر درجه، یک بار با قرار دادن همین نمره بر روی عینک قوس دار با زاویه Face Form بیشتر از 16 درجه و یک بار هم بعد از محاسبه و اعمال تغییر نمره در اثر زاویه Face Form در قاب عینکی دقیقا مشابه قاب عینک قوس دار قبلی، اندازه گیری و با هم مقایسه شد داده های پژوهش با استفاده از آزمون repeated measure anova و paired t test تجزیه و تحلیل شدند. بحث نتایج این مطالعه تفاوت معنی داری بین هر سه روش نشان داد. با استفاده از آزمون زوجها هر یک از سه روش دو به دو با هم مقایسه شدند و تفاوت معنی داری در تمام مقایسه ها مشاهده گردید. وقتی تفاوت میانگین های روش بدون قوس با دو روش دیگر مقایسه شد بیشترین تفاوت، مربوط به روش بدون اثر دادن زاویهFace Form بود که اختلاف 02/0 لاگ را نشان داد. ولی در روش محاسبه اثر زاویه Face Form و اعمال تغییرات نمره، اختلاف کمتری مشاهده شد که معادل 01/0 لاگ بود. نتیجه گیری در هر دو حالت محاسبه اثر زاویه فیس فرم و بدون محاسبه اثر زاویه در نمره تجویز شده، در افراد نزدیک بین با شماره بین 3 تا 6 و آستیگماتیسم موافق قائده کمتر از یک دیوپتر، که از قاب عینکهای قوس دار با زاویه قیس فرم بیشتر از 16 درجه استفاده می کنند، حدت بینایی با تباین 4 درصد کاهش می یابد.