بررسی اثر عمل جراحی اینتراکور بر حدت بینایی و عیب انکساری افراد پیرچشم

Abstract

مقدمه و اهداف پیرچشمی از دست دادن وابسته به سن تطابق عدسی است که منجر به عدم توانایی فوکوس در فواصل نزدیک می شود. اینتراکور یک روش درمانی جدید است که می تواند جایگزینی برای عینک نزدیک باشد. با توجه به گرایش مردم به عدم استفاده از عینک بررسی کارایی و نتایج این روش درمانی اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش ارزیابی حدت بینایی و عیب انکساری بعد از عمل اینتراکور در افراد پیرچشم بود. مواد و روش ها در این مطالعه که به روش مشاهده ای تحلیلی هم گروهی انجام شد، حدت بینایی و عیب انکساری 22 چشم ( چشم راست: 11 و چشم چپ: 11 مورد ) از 15 فرد که تحت عمل اینتراکور قرار گرفتند ارزیابی شد . داده های مورد مطالعه، قبل و 12 ماه بعد از عمل مورد آنالیز قرار گرفتند. این افراد تا قبل از این عمل، جراحی چشمی دیگری انجام نداده و آب مروارید و نامنظمی های قرنیه نداشتند. نتایج این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS-19 ، آزمون T-test زوجی و Wilcoxon مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها متوسط سن این افراد 4±1/50 سال بود (بازه 5/44-66 سال). میانگین حدت بینایی تک چشمی اصلاح نشده دور از 20/0±74/0 دسیمال به 16/0±85/0 دسیمال افزایش یافت (01/0 >P) و حدت بینایی دوچشمی اصلاح نشده دور از 16/0±85/0 دسیمال به 09/0±92/0 دسیمال افزایش یافت. (05/0 >P) حدت بینایی تک چشمی نزدیک با اصلاح دور از 07/0±27/0 دسیمال دوازده ماه بعد از عمل به 15/0±39/0 دسیمال افزایش یافت (01/0 >P) و حدت بینایی دوچشمی نزدیک با اصلاح دور از 07/0±30/0 دسیمال به 21/0±50/0 دسیمال افزایش یافت ، حدت بینایی اصلاح نشده دوچشمی نزدیک از 05/0±23/0 دسیمال به 24/0±68/0 دسیمال افزایش یافت. (001/0 >P) همچنین میانگین تغییرات عیب انکساری اسفریکال تک چشمی و حدت بینایی تک چشمی و دوچشمی اصلاح شده نزدیک کاهش معنی دار آماری داشته است. (001/0 >P) نتیجه گیری بهبود قابل ملاحظه ای در حدت بینایی دور و نزدیک افراد بعد از عمل اینتراکور ایجاد شد، این بهبود در حدت بینائی نزدیک چشمگیرتر بود.