بررسی اثر فرکانس آگاهی از نتیجه در یادگیری حرکتی در افراد مبتلا به سکته مغزی

Abstract

مقدمه و اهداف کاهش فرکانس فیدبک افزوده باعث افزایش یادگیری حرکتی می شود. اینکه این یافته در افراد مبتلا به سکته مغزی، که احتمالا دچار اختلال در مکانیسم های فیدبک داخلی هستند، قابل استفاده باشد به درستی مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر تعیین این نکته است که آیا آسیب مغزی متعاقب سکته مغزی استفاده از فیدبک های افزوده را تحت تاثیر قرار می دهد و آیا این بیماران از تمرین با کاهش فرکانس فیدبک سود خواهند برد؟ مواد و روش ها شرکت کنندگان شانزده بیمار در دامنه سنی 65-45 سال (میانگین: 47/6± 56/57)، مبتلا به سکته مغزی از نوع درگیری شریان مغزی میانی (زیر 6 ماه) بودند که به شکل تصادفی در دو گروه 8 نفره جای گرفتند. به گروه اول فیدبک آگاهی از نتیجه با فرکانس 100% و به گروه دوم با فرکانس 25% در مورد میزان نیروی گریپ تولید شده ارائه شد. افراد در طول 6 بلوک تمرین 48 بار تکلیف بازسازی نیروی گریپ را با دست غیر مبتلا انجام دادند. سپس در روز بعد آزمون ابقا را بدون دریافت فیدبک انجام دادند. دقت و پایداری در پاسخ در مرحله کسب و یادگیری مهارت ارزیابی، و نتایج بین دو گروه مقایسه گردید. یافته ها در گروه 25% فیدبک کاهش معنی دار در خطای متغیر در مرحله کسب مهارت (004/0 ≥p ) و یادگیری مهارت (001/0 ≥p ) دیده شد. همچنین خطای کل در این گروه در مرحله کسب مهارت کاهش معنی دار (016/0 ≥p ) نشان داده است. در این متغیرها در گروه 100% فیدبک اختلاف معنی داری مشاهده نشد. مقایسه بین دو گروه نشان دهنده کاهش معنی دار مقادیر خطای مطلق (035/0 ≥p ) خطای متغیر(058/0 ≥p ) و خطای کل (039/0 ≥p ) در گروه 100% فیدبک در مقایسه با گروه 25% فیدبک در مرحله کسب مهارت بوده است. اگرچه تفاوت معنی داری بین دو گروه در مرحله یادگیری مهارت مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری در طول مراحل آزمون در گروه %25 فیدبک ، پایداری در پاسخ بیشتری مشاهده شد اما در بلوک آخر تمرین، گروه 100% فیدبک بطور معنی داری دقت و پایداری در پاسخ بیشتری را نسبت به گروه دیگر نشان دادند. در مرحله یادگیری مهارت بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. در مطالعه حاضر افراد مبتلا به آسیب مغزی متعاقب سکته مغزی در مرحله کسب مهارت، نتایج بهتری را از تمرین با فرکانس 100% بدست آورده اند.