بررسی فراوانی ده ساله انواع تومورهای خوشخیم استخوانی در بیماران بستری شده یک مرکز دانشگاهی

Abstract

مقدمه <br/>بیشتر تومورهای خوش خیم استخوانی بدون علامتند. برخی از آنها مثل استئوکندروما و تومور باسلول ژانت، توانایی تبدیل شدن به تومور بدخیم را دارند. بنابراین با تشخیص سریع نوع تومور از عوارض فیزیکی منفی تومورهای بدخیم، جلوگیری می شود. <br/>روش کار <br/> این مطالعه توصیفی گذشته نگر در بیماران بستری شده با تشخیص بالینی تومور خوش خیم استخوانی در فاصله سالهای 1377-1378 در بیمارستان قائم مشهد انجام شد. عواملی مثل سن، محل تومور، جنس، ... و اطلاعات پاراکلینیکی نظیر هموگلوبین، کلسیم، بررسی شدند. اطلاعات توسط پرونده بیماران در بایگانی بیمارستان استخراج شده و توسط ترم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد. <br/>نتایج <br/>استئوکندروما و اگزوسیتوزیس متعدد با 4/28% شایعترین تومور خوش خیم استخوانی بود. استخوان ران شایعترین محل درگیری بود (4/29 %)، شایعترین گروه سنی بین 18-40 سالگی بود، درد و تورم و حساسیت درمحل در 2 /40 % موارد به عنوان شایعترین علامت بالینی است. شیوع تومورها در مردان(56/9%) بیشتر از زنان(43./1%) بود و رزکسیون بیشترین روش درمانی است (6/67 %). در بررسی سری بیماران 6 مورد هایپرکلسمی و 14 مورد کم خونی دیده شد. <br/>نتیجه گیری <br/> دراین بررسی استئوکندروما و اگزوسیتوزیس متعدد با 4/28% بیشترین تومور خوشخیم استخوانی در بیماران بستری شده در بیمارستان قائم در 10 سال اخیر بود.