ارزیابی کفایت اجتماعی در کودکان پیش دبستانی 3-7 سال مبتلا به اختلال صرع در مقایسه با گروه شاهد

Abstract

مقدمه صرع یک اختلال مزمن عصبی است که بر توانایی‌های شناختی و رفتاری کودکان اثرگذار است، همچنین عوامل وابسته به صرع ممکن است در کسب کفایت اجتماعی در کودکان، تداخل نماید. هدف مطالعه‌ی حاضر، ارزیابی مشکلات رفتاری و شناختی و کفایت اجتماعی در کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با کودکان سالم است. روش کار در این مطالعه‌ی توصیفی، 30 کودک 3 تا 7 ساله مبتلا به صرع مراجعه‌کننده به درمانگاه مغز و اعصاب اطفال بیمارستان قائم طی سال‌های 1388-1390 و30 کودک سالم با خصوصیات جمعیت‌شناختی مشابه انتخاب شدند. کفایت اجتماعی، توانایی‌های شناختی و خصوصیات رفتاری کودک و اطلاعات جمعیت‌شناختی با پرسش‌نامه‌های مخصوص ارزیابی گردیدند. از آزمون تی مستقل برای مقایسه‌ی میانگین نمرات بین دو گروه استفاده شد. نتایج طبق نمره‌گذاری آزمون توانایی‌ها و مشکلات و آزمون کانرز، مشکلات رفتاری و شناختی کودکان مبتلا به صرع در زیر‌گروه‌های علائم هیجانی، مشکلات سلوک، بیش فعالی- عدم توجه، معیار کلی مشکلات و نیز در زیرگروه بیش‌فعالی- تکانشگری، به طور معنی‌داری (p<0.05) بیشتر از گروه شاهد بود. بر اساس معیار بلوغ اجتماعی واینلند، کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با کودکان سالم، نمرات کمتری کسب نمودند که البته این تفاوت به لحاظ آماری معنی‌دار نبود (P>0.05). نتیجه‌گیری این مطالعه همسو با اکثر مطالعات قبلی نشان می‌دهد که کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با گروه شاهد، مشکلات رفتاری بیشتری دارند و در خطر بالاتری برای عدم کسب بلوغ اجتماعی مطلوب می‌باشند. بنابراین انجام مداخلات آموزشی و روانشناختی برای حمایت از رشد و تکامل مطلوب روانی-اجتماعی این کودکان، ضروری است.