ارزیابی الگوریتم های زمانبندی تولید کارگاهی انعطاف پذیر و مقایسه آنها با الگوریتم ژنتیک دوبخشی

Abstract

در این مقاله مساله زمانبندی تولید کارگاهی انعطاف پذیر مورد بررسی قرار گرفته است، که بسط یافته مساله زمانبندی تولید کارگاهی می‌باشد. اهداف مساله کمینه کردن حداکثر زمان تکمیل آخرین سفارش(Cmax ) و ماکزیمم بارکاری ماشین (Wm) یعنی ماکزیمم بار کاری در هر ماشین و بارکاری کل (WT) بار کاری کل برای تمام ماشینها است. این مساله جز مسائل NP-hard می‌باشد، بنابراین بدست آوردن جواب بهینه در زمان معقول امکان پذیر نیست، به همین منظور یک الگوریتم ژنتیک پیشنهادی به نام الگوریتم ژنتیک دو بخشی برای حل مساله ارائه شده است. برای بررسی کارایی الگوریتم پیشنهادی از دو مجموعه داده محک استفاده شده است و با الگوریتم های مقاله های اخیر مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج محاسباتی نشان می‌دهد که الگوریتم ژنتیک دو بخشی کارایی موثر برای حل مساله زمانبندی تولید کارگاهی انعطاف پذیر را دارد.