تحلیل اگزیستنسیال هیدگر در آینه فلسفه عملی ارسطو «خوانشی » نو از اخلاق نیکوماخوس ارسطو
چکیده
این مقاله در صدد بیان این موضوع است که مهمترین مقومات فلسفه عملی ارسطو در تحلیل اگزیستنسیال هیدگر صبغه هستی‌شناختی می‌یابد. انحاء نسبت آدمی در قبال موجودات Verhaltenweisen آن‌گونه که در کتاب ششم از اخلاق نیکوماخوس ارسطو مطرح شده، در خوانش نوین هستی و زمان هیدگر تبدیل به انحاء وجودی آدمی Seinsweise می‌گردد. آنچه برای هیدگر بسیار اهمیت دارد، احیای قوه انتولوژیکِ نهفته در تعینات سه‌گانه ارسطویی است که در آن پراکسیس بر دو نحوه رفتاری کاشف از موجودات؛ یعنی تئوری و پویسیس اولویت می‌یابد. هیدگر در بحث ارسطو از فضایل عقلانی، تعاریف و تعینات متناسبی را از زندگی انسانی در آرای ارسطو کشف می‌کند که در فلسفه جدید و برای مثال، در فلسفه هوسرل شناخته نشده و موضوعیت نیافته‌اند. اگر تحلیل اگزیستنسیال در پرتو تفسیر پدیدار‌شناختی ارسطو و بخصوص مطالب وی در اخلاق نیکوماخوس بازخوانی‌گردد، شاید بتوانیم برنامه فلسفی هیدگر را بهتر بفهمیم.
کلید واژگان
تحلیل اگزیستنسیالانحاء نسبت آدمی در قبال موجودات
انحاء وجود انسان
پراکسیس
پویسیس
تئوری
اخلاق نیکوماخوس
هستی و زمان
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2009-05-221388-03-01
ناشر
دانشگاه اصفهانUniversity of Isfahan
سازمان پدید آورنده
استادیار فلسفه دانشگاه علامه طباطباییشاپا
2008-80862476-3276
