بازخوانی مسئلۀ منطقی شر و تئودیسۀ مبتنی بر خیرهای برتر از سوئینبرن

Abstract

مسئلۀ شر بیش از آن که به وجه قرینه‌ای و استقرایی و با اتکا بر برخی شرور گزاف و بی‌هدف یا انبوهی ناملایمات زندگی انسان، وجود خداوند و اوصاف کمالی او را به چالش کشد، در ساختاری منطقی، اعتقاد به خداوندی عالم، قادر و خیر محض را با وجود شرور در جهان هستی به طور منطقی ناسازگار می‌دیده است. پیداست که اعتبار این استدلال منطقی در گرو صدق یا محتمل‌الصدق بودن گزارۀ الحاقی آن خواهد بود و این در حالی است که فیلسوفانی چون سوئینبرن کوشیده‌اند تا با پاسخ‌هایی چون تئودیسه معطوف به خیرهای برتر، نادرستی این گزارۀ الحاقی را نشان دهند. این مقاله می‌کوشد تا با نگاهی دقیق به استدلال منطقی ملحدین و گزارۀ الحاقی مورد نظر آنان، دفاع سوئینبرن را مطرح و اشکالات وارد بر آن را بررسی کند.