تحلیل و نقد شرطیه پاسکال با توجه به نظریه تصمیم سازی

Abstract

<em>یکی از استدلال‌های ارائه</em><em>‌</em><em>شده در زمینة اثبات وجود خدا و معقولیت باور</em><em>های</em><em> دینی، استدلالی است که به «شرطیة پاسکال» یا «شرط‌بندی پاسکال» مشهور است. این استدلال که از مناقشه‌انگیزترین استدلال‌های اثبات وجود خدا و معقولیت باورهای دینی در مباحث فلسفة دین </em><em>است</em><em>، بیان می‌دارد در جایی که دلایل و استدلال‌های عقلی و نظریِ اثبات وجود خدا کفایت نکنند، باز هم باور به وجود خدا و دیگر باورهای دینی از جمله باور به زندگی پس از مرگ، و زندگی بر اساس این باورها، تنها گزینة معقول و محتاطانة پیش رو</em><em>ست </em><em>و دوراندیشی، احتیاط و مصلحت‌اندیشی اقتضا می‌کند که در مقام عمل و تصمیم‌سازی، وجود خدا و حقانیت آموزه‌های دینی را مورد اذعان و اقرار قرار دهیم و بر حقانیت آن‌ها شرط‌بندی کنیم. این استدلال با قرار گرفتن در چارچوب نظریة تصمیم‌سازی و با توجه به مباحث </em><em>«</em><em>حساب احتمالات</em><em>» و «سودِ موردِ انتظار» (سود محتمَل)</em><em> و محاسب</em><em>ۀ</em><em> ریسک، پرورش و پیرایش یافته و منجر به ارائة چهار تقریر جدید از آن شده است که عبارت</em><em>‌ا</em><em>ند از «استدلال برتری»، «استدلال سود مورد انتظار»، «استدلال سود مورد انتظار برتر» و «استدلال برتری قاطع».</em>