انسان خود شکوفا؛بررسی تطبیقی شخصیت درپیر چنگی سروده مولانا و شعبده‌ باز نتردام نوشته آناتول فرانس بر اساس الگوی روانشناسی آبراهام مزلو

Abstract

داستان پیر چنگیاز مثنوی مولوی حکایتی به نظم با مضامین عرفانی است که در دفتر اوّل این اثر ادبی آمده است. بین این داستان و داستانشعبده‌باز نتردام نوشته آناتول فرانس نویسنده بزرگ فرانسوی شباهت‌های بسیاری از نظر محتوا و شکل وجود دارد. داستان شعبده‌باز نتردام اقتباسی است از شعبده‌باز نتردام اثر گوتیه دو کوانسی، شاعر فرانسوی در قرون وسطی. شخصیّت اصلی این داستان، شعبده‌بازی به نام «بارنابا» است که از جهات بسیاری به شخصیّت اصلی داستان پیر چنگی که همان «پیر چنگی» می باشد، شباهت دارد. در این مقاله که به روش کتابخانه‌ای و تحلیل محتوا انجام گرفته است سعی شده تا با بررسی و مقایسه تطبیقی این دو شخصیّت برای ارائه الگویی از یک انسان خودشکوفا بر اساس اصول روانشناسی انسانگرایانه آبراهام مزلو پرداخته شود.همچنین با طرح این سوال که قهرمانان این دو داستان تا چه حدمنطبق بر ویژگی‌های ارائه شده توسط مزلو برای افراد خودشکوفا بوده‌اند به این مسأله بپردازیم که نقش و جایگاه جامعه و جهان‌بینی حاکم بر آن به عنوان امری مؤثر در تحول روحی و روانی انسانها تا چه حد در مورد شخصیت‌های این دو داستان مصداق داشته و اینکه در نهایت پیر چنگی توانسته با پا گذاشتن بر هوای نفس خود موجبات رضای خداوند را جلب کند یا خیر و یا شعبده‌باز توانسته به چه میزان از تعالی روحی در توجه به معنویات نائل شود.