حاکمیت سنت دیسیپلین محوری بر جهت‌گیری‌های برنامه درسی تربیت هنری معلمان هنر دورۀ راهنمایی تحصیلی: چالش‌ها و آسیب ها

Abstract

با توجه به اهمیت بحث تربیت هنری در نظام آموزشی کشور و مبحث جهت‌گیری‌‌ها به عنوان زیربنای تشخیص نیازها در تصمیم‌گیری‌های مربوط به برنامه‌ درسی، پژوهش حاضر با هدف بررسی جهت‌گیری‌های برنامه درسی تربیت هنری معلمان هنر انجام شده است. روش این تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی و از حیث هدف کاربردی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه معلمانی(484 نفر) است که به صورت تخصصی و غیرتخصصی در مناطق هشتگانه استان خراسان شمالی طی سال­تحصیلی 89-88 مشغول به تدریس درس هنر در مقطع راهنمایی بوده­اند. تعداد 243 نفر از معلمان مذکور به روش طبقه­ای نسبی و از طریق فرمول حجم نمونه انتخاب و با استفاده از پرسشنامه جهت‌گیری‌های برنامه درسی فیلانی ارزیابی شدند. در این بررسی، سه جهت‌گیری کودک محوری، دیسیپلینی و فرهنگی بررسی گردید. یافته‌ها نشان داد که بین سه گروه از جهت گرایش به جهت گیری برنامه درسی تربیت هنری تفاوت معناداری وجود داشته و گروه مورد بررسی، دیسیپلین محور هستند (0001/0 < P ) . بر این اساس، هنر به منزله یک دیسیپلین دیده می‌شود و تنها، یادگیریِ صرفِ مطالب و مفاهیم هنری مدنظر است. این در حالی است که به نظر می‌رسد با عنایت به مقتضیات، ارزش های فرهنگی و اصالت‌های بومی کشور، بهتر است جهت گیری فرهنگی به عنوان مبنای نظری در طراحی برنامه‌های درسی تربیت هنری مدنظر مسؤولین نظام آموزشی قرار گیرد. لذا، تدبیر و چاره‌اندیشی برای آن‌ می‌تواند نقطه عطفی در توجه به تربیت هنری در نظام آموزشی و برنامۀ درسی کشور باشد.