تبیین اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس ابعاد سازش‌یافته و سازش‌نایافته کمال‌گرایی و جایگاه مهارگذاری

Abstract

رفتار اهمال­کاری- به تعویق انداختن مسؤولیت­هایی که افراد موظف به انجام آنها هستند- دارای ابعاد متفاوتی است که یکی از آنها، تأخیر در انجام فعالیت­های مربوط به امور تحصیلی است. اهمال­کاری به طور حتم مانع از بروز توانمندی­های دانشجویان در فرایند یادگیری و شکوفایی استعدادهای آن­ها می­شود؛ لذا به منظور مقابله با چنین رفتاری، تعیین علل و همبسته­های آن لازم و ضروری است. در این راستا، هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان ارتباط اهمال­کاری تحصیلی با کمال­گرایی (سازش­یافته/ سازش­نایافته) و جایگاه مهارگذاری و نیز میزان پیش­بینی پذیری آن بر اساس متغیرهای مذکور است. بدین­منظور، نمونه‌ای مشتمل بر 310 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه کاشان (179 دختر و 131 پسر) به شیوه نمونه­گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم، انتخاب شدند. به منظور جمع­آوری اطلاعات، از پرسشنامه­های اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم- مقیاس دانشجو (PASS)، کمال­گرایی هیل و همکاران و جایگاه مهارگذاری راتر استفاده شد. همچنین، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص­های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که نمرة کل کمال‌گرایی با اهمال‌کاری تحصیلی رابطة مثبت معناداری دارد. همچنین، بین بعد سازش­یافته کمال‌گرایی و اهمال­کاری تحصیلی رابطة منفی معنادار و بین بعد سازش­نایافته کمال­گرایی و اهمال‌کاری تحصیلی رابطة مثبت معناداری وجود دارد. بین جایگاه مهارگذاری با اهمال­کاری تحصیلی نیز رابطة منفی معناداری وجود دارد. همچنین، نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که اهمال­کاری تحصیلی توسط دو بعد کمال­گرایی سازش­نایافته و سازش­یافته و جایگاه مهارگذاری قابل پیش­بینی است.