رابطة پنج عامل عمدة شخصیت و راهبردهای یادگیری خود- تنظیمی در دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 87-1386

Abstract

این تحقیق به بررسی رابطه بین پنج عامل عمده شخصیت و راهبردهای یادگیری خود- تنظیمی پرداخته است. نمونه تحقیق، متشکل از 175 دانش‌آموز (83 پسر و 92 دختر) بودند که به صورت خوشه‌ای‌ و سپس تصادفی ساده از میان دبیرستان‌های نواحی پنجگانه اصفهان انتخاب گردیدند. برای سنجش پنج عامل شخصیت از پرسشنامه‌ NEO-FFI و برای سنجش راهبردهای خود- تنظیمی از پرسشنامه MSLQ استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس نشان داد که بین میانگین‌های راهبردهای یادگیری دختران و پسران تفاوت معنی‌داری ‌ (01/0> P ) وجود ندارد. همچنین، تحلیل واریانس میانگین‌‌های پنج عامل عمده شخصیت در دو جنس، گویای آن بود که دو عامل " توافق‌پذیری " و " وجدان‌گرایی " تفاوت معنی ‌ داری (05/0> ‌ P ‌ ) دارند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که در گروه دختران، عامل "وظیفه‌شناسی" با راهبرد" خود-تنظیمی" رابطه مثبت و معنی‌داری (01/0> P ) داشت. در هر دو گروه دختران و پسران، عامل "وجدان‌گرایی" با راهبردهای "شناختی"‌، راهبرد "ارزش‌گذاری درونی" وراهبرد "خودکارآمدی"، رابطه مثبت معنی‌داری (1‌0/0> P ) داشته‌اند. در مجموع، نتایج پژوهش حاضر مؤید آن است که توجه به صفات شخصیت در راهبردهای یادگیری خود- تنظیمی حایز اهمیت است.