نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorکامرانی, کاظمfa_IR
dc.contributor.authorروزبهانی, عباسfa_IR
dc.contributor.authorهاشمی شاهدانی, سید مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T17:13:19Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T17:13:19Z
dc.date.available1399-07-08T17:13:19Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T17:13:19Z
dc.date.issued2019-09-23en_US
dc.date.issued1398-07-01fa_IR
dc.date.submitted2019-07-17en_US
dc.date.submitted1398-04-26fa_IR
dc.identifier.citationکامرانی, کاظم, روزبهانی, عباس, هاشمی شاهدانی, سید مهدی. (1398). تأثیر بهبود فرآیند تحویل و توزیع آب سطحی در کاهش برداشت آب زیرزمینی در شبکه آبیاری رودشت. پژوهش آب در کشاورزی, 333(3), 445-461. doi: 10.22092/jwra.2019.120473fa_IR
dc.identifier.issn2228-7140
dc.identifier.issn2251-6646
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/jwra.2019.120473
dc.identifier.urihttps://wra.areeo.ac.ir/article_120473.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/15792
dc.description.abstract<strong>این پژوهش به بررسی تأثیر مدرن</strong><strong>سازی شبکه تحویل و توزیع آب سطحی در کاهش برداشت از آب زیرزمینی پرداخته است. برای این منظور، علاوه بر شبیه­سازی وضعیت موجود بهره­برداری از کانال اصلی شبکه آبیاری رودشت در استان اصفهان، دو روش</strong><strong> </strong><strong>شامل بهره‌برداری</strong><strong> </strong><strong>دستی بهبود یافته و روش کنترل خودکار</strong><strong> </strong><strong>پیش‌بین توسعه داده شد و بهبود مدیریت تحویل و توزیع آب در کانال بررسی گردید. </strong><strong>روش­های مذکور تحت</strong><strong> </strong><strong>دو</strong><strong> </strong><strong>سناریوی بهره­برداری، شامل دبی ورودی به کانال در شرایط نرمال و</strong><strong> </strong><strong>کم‌آبی، شبیه­سازی شد. بهبود فرآیند تحویل و توزیع آب در کانال با استفاده از شاخص­های کفایت و پایداری تحویل و توزیع آب ارزیابی شد. در ادامه تحقیق، میزان آب سطحی جایگزین شده با آب زیرزمینی، به­واسطه بهبود فرآیند تحویل و توزیع آب در کانال اصلی توسط نقشه‌های مکانی شاخص کفایت و تحلیل آنها محاسبه گردید.</strong><strong> </strong><strong>نتایج به دست آمده در سناریوی شرایط نرمال حاکی از بهبود شاخص کفایت تحویل و توزیع آب به میزان 5%و 32% و بهبود شاخص پایداری تحویل و توزیع آب در کانال اصلی به میزان 7% و 21% به ترتیب برای روش­های دستی بهبود یافته و کنترل خودکار بود. همچنین، میزان بهبود مذکور در این سناریو سبب 3% و 25% کاهش برداشت از آبخوان به­ترتیب برای روش دستی بهبود یافته و خودکار شد. در سناریوی کم­آبی نیز شاخص کفایت 2% و 13% و شاخص پایداری 11% و 25% بهبود را به ترتیب برای روش­های دستی بهبود یافته و کنترل خودکار  نشان داد. این بهبود، اثربخشی یک درصدی برای روش دستی بهبود­یافته و اثربخشی نه درصدی برای روش خودکار در سناریوی کم­آبی در کاهش برداشت از آبخوان را در پی داشت. همچنین، با توجه به نقشه­های مکانی شاخص کفایت، روش</strong><strong>کنترل خودکار، مخصوصا در حالت کم آبی با توزیع یکنواخت آب بین آبگیرها قادر است که آب را به مراتب عادلانه تر بین کشاورزان تقسیم کند. </strong>fa_IR
dc.format.extent1756
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات خاک و آبfa_IR
dc.publisherAgricultural Research,Education and Extension Organizationen_US
dc.relation.ispartofپژوهش آب در کشاورزیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Water Research in Agricultureen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/jwra.2019.120473
dc.subjectشاخص کفایتfa_IR
dc.subjectشاخص پایداریfa_IR
dc.subjectبهره‌برداری‌دستیfa_IR
dc.subjectسامانه کنترل خودکارfa_IR
dc.titleتأثیر بهبود فرآیند تحویل و توزیع آب سطحی در کاهش برداشت آب زیرزمینی در شبکه آبیاری رودشتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه مهندسی آبیاری پردیس ابوریحان دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume333
dc.citation.issue3
dc.citation.spage445
dc.citation.epage461


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد