برندگان جایزه نوبل در فیلد علوم اعصاب از ابتدا تا کنون

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> امروزه جوایز علمی و ادبی بی‌شماری یافت می‌شود که جایگاه خاصی دارند؛ اما هیچ‌یک از حیث اعتبار به جایزه نوبل نمی‌رسند. با توجه به اینکه داستان تلاش‌های قهرمانانه برندگان جایزه نوبل برای محققان به‌ویژه پژوهشگران جوان پیام ارزشمندی دارد و ممکن است بتواند (هر‌چند اندک) بر نحوه تنظیم برنامه‌های آینده آن‌ها تأثیر بگذارد، در پژوهش حاضر سعی شده است به مروری بر دریافت‌کنندگان جایزه نوبل در زمینه علوم اعصاب پرداخته شود.<br /> <strong>مواد و روش</strong><strong>‌</strong><strong>ها:</strong> در مطالعه کتابخانه‌ای حاضر از کتب و مقالات مختلفی استفاده شد. سپس مطالب طبقه‌بندی و ارائه گردید.<br /> <strong>یافته‌ها:</strong> Golgi و Cajal تحقیقاتی را درباره ساختار بنیادین دستگاه عصبی انجام دادند. بارانی به دلیل پژوهش در مورد سیستم وستیبولار گوش، Schally و Gillman به‌ دلیل تحقیق در زمینه هیپوفیز و Spray به‌ دلیل ابداع روش Split-Brain جایزه نوبل را دریافت کردند. همچنین Shrington و Adrianبه دلیل انجاممطالعاتی در ارتباط با انسفالوگرافی و ارسال پیام عصبی، Loewi و Hallett به دلیل کشف تبادلات شیمیایی پیام‌رسان‌های عصبی سیستم اتونوم، Axelord به‌ دلیل کشف مکانیسم انتقال سیستم عصبی سمپاتیک (به‌صورت مشترک با Euler و Katz)، Gasser و Erlanger به دلیل شناخت الکتروفیزیولوژی اعصاب، Ecelss به همراه Hodgkin و Huxley به ‌دلیل شناخت مکانیسم‌های درگیر در تحریک و مهار اعصاب، Hubel و Wiesel به‌ دلیل پژوهش درباره سیستم بینایی، کندل به ‌دلیل مطالعه در زمینه فیزیولوژی حافظه (به‌ همراه Carlsson و Greengard) و May-Britt به ‌همراه همسرش و O'Keefe به ‌دلیل کشف سلول‌های سامانه موقعیت‌یابی در مغز انسان به‌‌طور مشترک برنده جایزه نوبل شدند. <br /> <strong>نتیجه</strong><strong>‌</strong><strong>گیری:</strong> نکته‌ای که در زندگی این دانشمندان به چشم می‌خورد این است که آن‌ها تک‌بعدی نبودند و در زمینه‌های مختلف خوش درخشیدند. آن‌ها سختی‌های فراوانی را پشت سر گذاشتند و با وجود مشکلات فراوان با علاقه و پشتکار زیاد کار کردند.