بررسی عوامل پیش بینی کننده بیماری سندرم متابولیک در زنان مبتلا براساس سبک زندگی ارتقادهنده سلامت در شهرستان گناباد در سال 1393

Abstract

<strong><span style="font-size: medium;">چکیده</span></strong><br /> <strong>مقدمه:</strong> شیوع سندرم متابولیک در جهان رو به افزایش است. بیماران سندرم متابولیک دارای چاقی شکمی، دیس لیپیدمی،‌ هایپرگلیسمی و فشار خون بالا می‌باشند. در این ارتباط هدف از پژوهش حاضر، تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده سندرم متابولیک در زنان مبتلای شهرستان گناباد است.<br /> <strong>مواد و روش</strong><strong>‌</strong><strong>ها:</strong> این مطالعه مقطعی در سال 1393 بر روی 239 زن مبتلا به سندرم متابولیک در شهر گناباد صورت گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه "سبک زندگی ارتقا‌دهنده سلامت" (HPLP2: Health Promoting Lifestyle Profile 2) بود. شایان ذکر است که داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS 16 شدند.<br /> <strong>یافته‌ها:</strong> ارتباط معناداری بین میانگین امتیاز کسب‌شده سبک زندگی با سن، مصرف سیگار، میزان در‌آمد و شغل بیماران مشاهده شد (05/0‌P<)؛ اما ارتباط معناداری بین میانگین امتیاز کسب‌شده سبک زندگی با مدت زمان ابتلا به بیماری، محل سکونت، سطح تحصیلات، نحوه زندگی، وضعیت مسکن و مصرف الکل وجود نداشت (05/0‌P<). از سوی دیگر کمترین امتیاز مربوط به فعالیت فیزیکی 99/2±‌97/10 و بیشترین امتیاز مربوط به روابط بین فردی 19/7‌±38/27 بود. علا‌وه‌براین، تمام سازه‌ها بر سبک زندگی تأثیر مستقیم داشتند که بیشترین تأثیر مربوط به روابط بین فردی (329/0=r²) بود و کمترین آن به تغذیه (164/0=r²) تعلق داشت. شایان ذکر است که در بین سازه‌ها، روابط بین فردی با اثر (331/0r²=) قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده سندرم متابولیک بر‌اساس سازه‌های الگوی Walker بود.<br /> <strong>نتیجه</strong><strong>‌</strong><strong>گیری:</strong> با توجه به ارتباط بیماری سندرم متابولیک با سبک زندگی می‌توان در برنامه‌ریزی‌ها و مداخلات برای کاهش ابتلا به سندرم متابولیک، بیشترین تأکید را بر فعالیت فیزیکی در بیماران داشت.