بررسی هماهنگی آموزش نظری با آموزش بالینی دانشجویان پرستاری از دیدگاه مدرسین دانشکده پرستاری و مامایی مشهد

Abstract

<strong>مقدمه: </strong>در حال حاضر، همه تلاش صاحب‌نظران بر این است که در دانشکده‌ها و محیط‌‌های آموزش بالینی، شرایطی فراهم شودکه به کسب تخصص در دانشجویان منجر گردد، چرا که آموزش بالینی مهمترین بخش یادگیری رفتارهای حرفه‌ای دانشجویان علوم پزشکی است. لذا این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه مدرسین پرستاری در رابطه با هماهنگی آموزش نظری با بالینی انجام شد. <br/><strong>روش کار: </strong>این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می‌باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ی اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه پژوهشگر ساخته "بررسی تطابق تئوری و بالین" بود. پس از تایید روایی محتوا و پایایی ابزار با آلفای کرونباخ(α=0.8)، پرسشنامه در اختیار همه مربیان بالینی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد (29 نفر) که در طی مدت نمونه‌گیری در دانشکده مشغول به تدریس بودند، قرار داده شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS16 تجزیه تحلیل گردید. <br/><strong>نتایج: </strong>میانگین سنی مربیان 99/11± 53/41، 82.8% (24 نفر) متاهل و 62.1% (18 نفر) مذکر بودند. 89.7% (26 نفر) دارای مدرک کارشناسی ارشد و مابقی دکترا بودند. از نظر اساتید درس هایی که از نظر مدت زمان کارآموزی با کسب مهارت در آن درس بیشترین تطابق را دارند شامل بهداشت جامعه (47/1±88/3)، روان پرستاری(15/1±77/3) و مدیریت (31/1±77/3) و درس هایی که کمترین تطابق را دارند بخش‌های ویژه (9/0±14/2) و اورژانس (28/1±26/2) بودند (P<0.001). <br/><strong>نتیجه گیری: </strong>برطبق نتایج حاصل از این مطالعه مدت زمان اکثر کارآموزی‌ها (به جز بخش‌های ویژه و اورژانس) برای کسب مهارت در آن دروس کافی است. از آنجایی که در حال حاضر اساس ارایه‌ی خدمات و آموزش پرستاری، سنتی می باشد، به نظر می‌رسد اصلاح کوریکولوم دوره پرستاری یا تخصصی نمودن حرفه پرستاری راهکاری برای حل مشکلات موجود باشد.