نرم افزار آموزش ریاضی ابتدایی بر اساس رویکرد سازنده گرایی و سنجش میزان اثربخشی آن

Abstract

این مقاله دربارۀ دیدگاه آموزش به کمک رایانه از دیدگاه سازنده گرایی است. هدف مقاله تولید نرم افزار آموزش ریاضی بر اساس دیدگاه سازنده گرایی است و میزان اثربخشی نرم افزار را به شیوۀ نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه در دوره ابتدایی مورد بررسی قرار داده است. جامعۀ آماری تحقیق شامل دانش آموزان استان آذربایجان غربی در سال تحصیلی 1384-1383 است. نمونه آماری شامل دو کلاس چهارم دخترانه از مدارس ابتدایی شهر ارومیه است. حجم نمونه برای گروه آزمایش برابر با 34 و برای گروه گواه برابر با 36 دانش آموز است. دانش آموزان در هر دو گروه همسان شده اند. در گروه آزمایش از آموزش نرم افزاری و در گروه گواه از آموزش معمول کلاسی استفاده شده است. از پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و از چک لیست مشاهده برای اندازه گیری میزان پیشرفت فرآیند تدریس استفاده شده است. نتایج تحلیل آزمون u نشان می دهد که میان آموزش نرم افزار سازنده گرایی و انجام دادن فعالیت های گروهی (z=3/256, p<0/01) و همچنین میان آموزش نرم افزار سازنده گرایی و میزان پاسخ دانش آموزان به سؤالات مراحل بالای حیطه شناختی (z=2/518, p<0/05) تفاوت معنادار (در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه) وجود دارد. نتایج آزمون t مشخص کرد که آموزش از طریق نرم افزار سازنده گرایی باعث افزایش انگیزه (t=3/318, p<0/01) و مهارت حل و طرح مسئله (t=2/124, p<0/01) در فراگیران نسبت به روش تدریس غیررایانه ای می شود. همچنین پس آزمون در گروه آزمایش و گروه گواه نشان می دهد که مقدار t مشاهده شده (3/136) در گروه آزمایش بیشتر از مقدار بحرانی جدول (2/66) در سطح آلفای 1% است. بنابراین فرضیه صفر رد شده و به مفهوم تأثیر آموزش های رایانه ای بر ارتقای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، نسبت به آموزش های معمول مدارس که از آموزش های غیر رایانه ای استفاده می کنند، دارد.