بررسی پیش بینی کننده های شناختی اجتماعی یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان دورة متوسطه

Abstract

هدف پژوهش حاضر تبیین و پیش بینی یادگیری خودتنظیمی بر اساس الگوی شناختی اجتماعی بندورا بود. نمونة آماری این پژوهش 384 نفر دانش آموزان سال اوّل دورة دوّم متوسطة شهر ارومیه بودند، که شامل 204 نفر پسر و 180 نفر دختر بودند که به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه از جدول کرجسی و مورگان استفاده شد. آزمون های عاطفة مثبت، ادراک از جوّ مدرسه، خودکارآمدی تحصیلی، انتظارات پیامد تحصیلی، اهداف پیشرفت و یادگیری خودتنظیمی اجرا شد. داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری تحلیل گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که الگوی ساختاری یادگیری خودتنظیمی مدلی روا برای جامعة مورد پژوهش است. متغیرها توانستند 65 درصد یادگیری خودتنظیمی را پیش بینی کنند. بررسی ضرایب مسیر نشان داد که متغیر خودکارآمدی تحصیلی بالاترین اثر را بر یادگیری خودتنظیم می گذارد. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که الگوی یادگیری خودتنظیمی، تبیین مناسبی از تعیین کننده های شناختی اجتماعی برای یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان می باشد و می توان از آن برای ارتقای سطح خودتنظیمی دانش آموزان در یادگیری، افزایش کیفیت یادگیری و عملکرد آن ها بهره گرفت.