نقش مدیران در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس ابتدایی پسرانۀ شهر تهران: آزمون اثر سبک رهبریِ تحولی

Abstract

این پژوهش به منظور ارائۀ الگویی ساختاری از اثر سبک رهبری تحولی مدیران بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با میانجی گری عدالت رویه ای، اعتماد به مدیر، رضایت شغلی درونی، تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی معلمان اجرا شد. بدین منظور، از مدارس ابتدایی پسرانه دولتی در 10 منطقه شهر تهران، نمونه ای متشکل از 449 معلم پایه پنجم و 166 مدیرانتخاب شد. مدیران به پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی و معلمان به پرسشنامه های دیگر پاسخ دادند. پیشرفت تحصیلی دانش آموزان براساس معدل کتبی دروس ریاضی و علوم آنها در امتحانات نهایی اندازه گیری شد. تحلیل عاملی تأییدی الگوی اندازه گیری متغیرهای نهفته را تأیید کرد. سپس اثر سبک رهبری تحولی و متغیرهای میانجی گر بر پیشرفت تحصیلی، در قالب الگوی مفروض و پنج الگوی بدیل و همچنین شاخص های نیکویی برازش تحلیل شد. نتایج نشان داد که الگوی مفروض و سه الگوی بدیل برازش خوبی با داده ها ندارند. پس از ارائه الگوی نهایی، تمام تأثیرات مستقیم وغیرمستقیم و کل بر آن معنادار بود. این الگو برازش خوبی با داده ها نشان داد و 32/0 از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین کرد. در مجموع، نتایج پژوهش اثر غیرمستقیم و معنادار سبک رهبری تحولی را بر پیشرفت تحصیلی و نیز اهمیت توجه به نقش متغیرهای میانجی گر را نشان می دهد. در پایان درباره نتایج سبک رهبری تحولی ، کاربرد آن برای مدیران و نیز پژوهش های آتی بحث شده است.