بررسی مراحل تحول زیباشناسی در دانش آموزان شهر تهران

Abstract

زیبایی­شناسی را می­توان سازه­ای فرض کرد که مانند تحول شناختی با گذراندن مراحلی رشد می­کند. در کشور ایران پژوهشی در زمینه مراحل تحول زیبایی­شناسی انجام نشده است؛ بنابراین در پژوهش حاضر می­کوشیم تا با استفاده از تحقیقی تحولی، مراحل تحول زیبایی­شناسی دانش­آموزان شهر تهران را شناسایی کنیم و با تهیه ابزاری مناسب، توانایی تشخیص آثار زیباشناسانه از غیر زیباشناسانه را در دانش­آموزان رده­های سنی گوناگون مورد بررسی و مقایسه قراردهیم. جامعه آماری پژوهش 156 دانش­آموز سال تحصیلی 85-1384 در مدارس روزانه دولتی شهر تهران بود که 78 نفر آنها دختر و 78 نفرشان پسر بودند. دانش­آموزان به پنج گروه سنی 7 تا 9 سال، 9 تا 11سال، 11 تا13 سال، 13 تا 15 سال و 15 تا 17 سال تقسیم شدند. از میان دختران و پسران هر یک از این گروه­های سنی، 15 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج تحقیق نشان داد که در تحول زیبایی­شناسی دانش­آموزان شهر تهران سه مرحله وجود دارد: 1- عینی­گرایی (در دوره­های سنی 7 تا 9، 9 تا 11 و 11 تا 13سال)، 2- داستان­سرایی- عاطفه­گرایی(در دوره سنی 13 تا 15 سال)، 3- ارزیابی- نمادگرایی(در دوره سنّی 15 تا 17 سال). اطلاعات پژوهش نشان داد توانایی تشخیص آثار زیباشناسانه از غیر زیباشناسانه با افزایش سن بهبود می­یابد و این توانایی در دختران به طور معناداری بیشتر از پسران است.