مقابله اشعار ِ حافظ بکار رفته در منشآت معین الدین میبدی( قرن نهم هجری) با چند تصحیح از دیوان حافظ شیرازی

Abstract

معین الدین میبدی ، ادیب وحکیم قرن نهم هجری است که درشعرنیزمهارتی داشت ومنطقی تخلص می کرد. منشآت اودارای 82 نامه است. نثر وی دراین نامه ها مسجع وتقلید گونه ای ازگلستان سعدی است که آراسته به آیات قرآن کریم، احادیث و اشعار فارسی وعربی است. درمنشآتِ معین الدین میبدی اشعارفارسی بسیاری به کارگرفته شده که دال برمعلومات عمومی واطلاعات ادبی اوست وموجبات لطف، شیرینی وعذوبت کلام اورافراهم می آورد. به نظرمی رسد که اوعلاقۀ وافری به دیوان غزلیات حافظ داشته، وشیفتۀ آن بوده است؛ بطوری که بیشترنمونه های اشعار فارسی بکاررفته درمنشآت، ازدیوان غزلیات حافظ انتخاب وگزینش شده اند. معین الدین میبدی با غزلیات حافظ آشنا و بدان علاقه مند بوده است. وی 1124 بیت از ابیات غزلیات حافظ را درمتن منشآت خود گنجانده است. مقالۀ حاضرتلاش دارد تا تمامی ابیات ِ غزلیات حافظ را که درمنشآت ِمیبدی بکار رفته است با ابیات حافظ غنی وقزوینی، نیساری، خانلری، بهروز و عیوضی، پژمان، خلخالی و... مقابله کند تا معلوم گردد اشعار حافظ استفاده شده توسط معین الدین میبدی با کدام تصحیح و نسخۀ موجود شباهت و همسانی دارد؟ قاضی میبدی از نظر زمانی بسیار به عصر حافظ نزدیک بوده و بخش اعظم عمر خود را در شیراز گذرانده است؛ غزلیات حافظ او می تواند از نظر ضبط و دقت به حقیقت نزدیک تر باشد.<br />