پژوهش ریشه‌شناسانۀ واژۀ ربّانیّون در قرآن کریم
چکیده
واژۀ ربّانیون در قرآن کریم ازجمله واژگانی است که تحلیل‌های متنوع و گوناگونی دربارۀ معنا و ساختار لفظی آن صورت گرفته است. نظر مشهور مفسران و لغت‌پژوهان، این واژه را از ریشة «ربّ» به معنای مالک یا اسمی اشاره به خداوند متعال می‌داند. واژۀ ربّانی سه مرتبه در قرآن کریم استفاده شده که در دو کاربرد آن، همراه با کلمۀ احبار بوده است که گروهی از علمای یهود بوده‌اند. در این مقاله، پس از نقل برخی از اقوال دربارۀ معنای این واژه و ساختار لفظی آن در کتب لغت و تفسیر، بازاندیشی دوباره‌ای دربارۀ معنای این لفظ و ساختار لغوی آن انجام شد؛ از این رهگذر نشان داده شد این کلمه در مواردی که در کنار لفظ احبار قرار دارد، برخلاف تصور رایج از ریشۀ «ربّ» به‌عنوان اسمی اشاره به خداوند متعال، اشتقاق نیافته و ریشۀ اصلی این‌کلمه، واژۀ «رب» سامی و آفروآسیایی به معنای بزرگ است و ربّانیون به گروهی از بزرگان یهود اشاره دارد و این واژه، کلمه‌ای دخیل و معرّب است.
کلید واژگان
ربّربانیون
احبار
تفسیر
ریشه‌شناسی
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2020-03-201399-01-01
ناشر
دانشگاه اصفهانUniversity of Isfahan
سازمان پدید آورنده
استادیار گروه معارف اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایرانشاپا
2423-38892322-3413
