تحلیل و ارزیابی اثر مزاج بر تمایل به افشاگری و نقش تعدیل‌کننده متغیرهای جمعیت‌شناختی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مزاج کارکنان بر تمایل به افشاگری آنان با نقش تعدیل­گری متغیرهای جمعیت‌شناختی انجام شده ­است. این مطالعه ازحیث هدف، کاربردی و از نوع توصیفی بوده و با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری موردمطالعه در این پژوهش300 نفر از کارکنان ستاد شرکت نفت یکی از مناطق غرب کشور می‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 169 نفر از آنان به‌عنوان نمونه آماری درنظر گرفته شد. برای انتخاب اعضای نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد. برای جمع‌آوری داده­ها از پرسشنامه استاندارد تعیین مزاج سلمان­نژاد و پرسشنامه پارک استفاده شد. داده­ها با استفاده از نرم‌افزار<br /> Smart PLS2 به‌منظور مدل­یابی به روش حداقل مربعات جزئی، تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌های این پژوهش<br /> نشان می‌دهد که بین گرمی مزاج کارکنان و تمایل به افشاگری آنان ارتباط مثبت و معنی‌دار وجود دارد و ارتباط بین سردی مزاج کارکنان و تمایل به افشاگری آنان منفی و معنی‌دارست و همچنین ارتباط بین خشکی مزاج و تمایل به افشاگری کارکنان منفی و معنی‌دارست و تری مزاج کارکنان با تمایل به افشاگری آنان ارتباط مثبت و معنی‌داری دارد. سرانجام متغیرهای جمعیت‌شناختی در این پژوهش که به‌عنوان متغیرهای تعدیل­گر بیان شد، درارتباط بین گرمی مزاج و تمایل به افشاگری کارکنان و نیز خشکی مزاج و تمایل به افشاگری آنان<br /> تأثیر معنی‌داری ندارد.