تأثیر انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر تمایل به ترک شغل کارکنان با درنظرگرفتن نقش میانجی سریالی متغیرهای رضایت شغلی و استرس شغلی

Abstract

تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر متغیر انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر تمایل به ترک شغل کارکنان با درنظرگرفتن نقش میانجی سریالی متغیرهای رضایت شغلی و استرس شغلی طراحی شده است. نوع تحقیق براساس هدف، کاربردی و براساس ماهیت و روش اجرا، توصیفی، همبستگی و باتوجه‌به مطالعه تأثیر متغیرها به نوعی از شیوه علّی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان شاغل در شرکت گلتاش، تولیدکننده محصولات آرایشی و بهداشتی است که 393 نفر بوده و حجم نمونه به روش تحلیل توان آماری به کمک نرم‌افزار SPSS SamplePower برابر 212 نفر درنظر گرفته شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق از نرم‌افزارهای SPSS و SmartPLS استفاده شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از این است که رضایت شغلی و استرس شغلی به‌صورت سریالی و پیوسته به‌عنوان متغیر میانجی در رابطه بین انطباق‌پذیری مسیر شغلی و تمایل به ترک شغل عمل می‌نمایند. در این رابطه نقش میانجی رضایت شغلی تأیید و نقش میانجی استرس شغلی تأیید نشده و همچنین رابطه مستقیم انطباق‌پذیری مسیر شغلی و تمایل به ترک شغل تأیید نشده است. نتایج این پژوهش می‌تواند مورد استفاده مدیران سازمان موردمطالعه و همچنین شرکت‌های تولیدکننده محصولات آرایشی و بهداشتی قرار گیرد.