تاثیر منبع و مقدار نیتروژن بر رنگدانه‌‎های فتوسنتزی، پرولین، قند محلول، سدیم و پتاسیم در گیاه خرفه (Portulaca oleracea) آبیاری شده با آب شور

Abstract

<strong>روند استفاده از آب شور در تولید محصولات کشاورزی در حال افزایش است. بنابراین، به منظور بررسی اثرات </strong><strong>منبع و مقدار نیتروژن</strong><strong>بر ویژگی­های فیزیولوژیک گیاه خرفه </strong><strong>(<em>Portulaca oleracea</em> L.)</strong><strong>آبیاری شده با آب شور، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج سطح شوری شامل تیمار شاهد (آب مقطر)، آب شور طبیعی (با قابلیت هدایت 2/2 دسی­زیمنس بر متر) و سه سطح آب شور تهیه شده با نمک طعام (با قابلیت هدایت الکتریکی 2/2، 4/4 و 6/6 دسی­زیمنس بر متر) و چهار سطح نیتروژن (شاهد، 40، 80 و 120 گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک) از دو منبع کود مرغی و کود شیمیایی با سه تکرار در محیط گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که میزان</strong><strong>کلروفیل </strong><strong>a</strong><strong> و</strong><strong> کلروفیل</strong><strong>b</strong><strong> با افزایش شوری ابتدا افزایش و سپس در شوری </strong><strong>6/6 دسی­زیمنس بر متر</strong><strong> کاهش یافت. با بالا رفتن سطح شوری میزان سدیم افزایش و میزان پتاسیم کاهش یافت. بیشترین میزان کلروفیل </strong><strong>a</strong><strong> و کلروفیل </strong><strong>b</strong><strong> در شوری 4/4 دسی­زیمنس بر متر مشاهده شد. اثر متقابل شوری با منبع و مقدار نیتروژن برای هیچ کدام از صفات معنی‎دار نبود. میزان کلروفیل‎ها، قند محلول، پرولین، سدیم و پتاسیم گیاه خرفه تغذیه شده با کود مرغی بیش‌تر از کود شیمیایی بود. </strong><strong>گیاهان تغذیه شده با کود مرغی یا آبیاری شده با آب شور طبیعی شرایط تنش را تجربه نمودند ولی به دلیل جذب بهتر پتاسیم اثرات تنش شوری تعدیل شد و برای گیاهان قابل تحمل بود</strong><strong>.</strong>