اثر تعدیل‌کننده تعارض نقش، تعارض کار- خانواده،اعتماد و عدالت سازمانی ادراک‌شده در تأثیرگذاریفرسودگی شغلی بر بدبینی سازمانی

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی نقش متغیرهای تعدیل­کننده در اثرگذاری فرسودگی شغلی بر بدبینی سازمانی پرستاران انجام شده است. تحقیق حاضر به‌لحاظ روش، یک تحقیق توصیفی و پیمایشی و به‌لحاظ هدف، تحقیقی کاربردی است. پرستاران مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) جامعه آماری تحقیق را تشکیل می­دهند که نمونه­ای 120 نفره از آنها به‌طور تصادفی برای مشارکت در این تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه­های فرسودگی شغلی مسلچ و جکسون، بدبینی سازمانی دین و همکاران، تعارض نقش ریزو و همکاران، تعارض کار- خانواده کوپلمن، عدالت ادراک‌شده تسوی و همکاران و اعتماد پیرس و همکاران بود که توسط اعضای نمونه تحقیق تکمیل شدند. داده­ها براساس روش مدل­یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار AMOS تحلیل شد. نتایج نشان داد با افزایش سطح فرسودگی شغلی، میزان بدبینی سازمانی پرستاران نیز افزایش می­یابد. همچنین تعارض نقش و تعارض کار- خانواده، اثر تعدیل‌کننده افزایشی بر رابطه فوق دارند. یافته­های تحقیق نقش تعدیل‌کنندگی اعتماد و عدالت ادراک‌شده را تأیید نکرد. استفاده از فنون کاهش فرسودگی شغلی و پیشگیری از آن می­تواند پیامدهای مخرب آن ازجمله بدبینی سازمانی را کاهش دهد. تلاش برای برطرف‌ساختن تعارض نقش و تعارض کار- خانواده در پرستاران نیز می­تواند به کاهش پیامدهای فرسودگی شغلی کمک نماید.