بررسی تاثیر کار محوری بر نگرش های شغلی کارکنان با توجه به نقش میانجی قرارداد روانشناختی

Abstract

مطالعات متعددی که با هدف شناسایی عوامل کلیدی موفقیت سازمانی انجام شده است، نگرش‌های کارکنان را به‌عنوان مهم‌ترین عامل موفقیت در دنیای رقابتی امروز قلمداد نموده‌اند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش کارمحوری بر نگرش‌های شغلی کارکنان باتوجه‌به نقش میانجی قرارداد روان‌شناختی است. جامعه آماری این پژوهش را 386 نفر از مدیران و کارکنان بیمه ملت تشکیل می­دهند که از این تعداد 190 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. داده‌های این پژوهش از طریق پرسشنامه و به‌روش تصادفی ساده جمع‌آوری و با روش مدل معادلات ساختاری توسط نرم‌افزار Spss و Amos مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته است. روایی سؤال‌های تحقیق با استفاده از روایی محتوا و روش تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آن نیز به‌وسیله آلفای کرونباخ بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. نتایج و یافته­های پژوهش حاکی از آن است که کارمحوری، به‌طورمستقیم بر نگرش‌های شغلی کارکنان تأثیر معنی‌داری ندارد. قرارداد روان‌شناختی به‌عنوان متغیر میانجی، نقش کاملی را در تأثیر کارمحوری بر نگرش‌های شغلی کارکنان ایفا می‌کند.