فریدریش شیلر و روشنگری بررسی انتقادی تفسیر لوکاچ از تربیت زیبایی‌شناختی

Abstract

دوران روشنگری از حیث مسائل سیاسی دوران پرتنشی است. در عرصۀ نظر شاهد تحولات بنیادین و در تعامل با آن در عرصه‌های اجتماعی با موضع‌گیری‌های سیاسی رادیکال و محافطه‌کار مواجه هستیم. اخیراً تحقیقات، روشنگری و متفکرانش را ازحیث سیاسی از این دو منظر مورد بررسی قرار می‌دهد، نگرشی که از تفکرات مارگارت سی. جیکوب آغاز و با نوشته‌های جاناتان ایزرایل در مرکز توجه قرار می‌گیرد. شیلر در <em> </em>اثری که پس از انقلاب فرانسه به رشتۀ تحریر در می‌آورد<em>، </em>در<em> </em>اثر فلسفی خود <em>در باب تربیت زیبایی‌شناختی انسان در رشته‌ای از نامه‌ها</em>، به وضوح موضع‌گیری سیاسی دارد. آنگونه که می‌توان از گفته‌های لوکاچ برداشت کرد، این نامه‌ها حکایت از نظرات محافظه‌کارانه شیلر دارند. آیا واقعاً با شیلری مواجه هستیم که پس از انقلاب فرانسه خواستار حفظ شرایط موجود است؟ این تحقیق نشان خواهد داد که تعبیر لوکاچ از <em>نامه‌های تربیت زیبایی‌شناختی</em> جای تأمل دارد و اندیشه‎های شیلر را می‌توان به موضع‌گیری سیاسی رادیکال نسبت داد.